کمال خجندی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 914

1. آن عارض و رخسار و جبین هست در سه ماه

2. کز دیده نهائنده نهان کردمت آگاه

3. گر دیده گنه کرد که از خانه کشیمش

4. ور اشک بزودیش برانیم ز درگاه

5. بر شاه گدا را نبود هیچ گرفتی

6. جز دامن دولت که بگیرد گه و بیگاه

7. گره هست خود از جانب آن روی مپوشان

8. تا روی نوه بینیم و بگیریم برو راه

9. هرچند که عقلم رود از سر چو زند تیغ

10. جرم از طرف دوست نگیرم علم الله

11. جان خواست شنیدم لبت از بنده جانی

12. این بود مرا خود همه از لطف نو دلخواه

13. بنهاد کمال آن به ادب بر کف و می گفت

14. العبد و ما فی بده کان لمو لاه


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست
* روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم
شعر کامل
حافظ
* کنون کوه و بیابانرا نبات از عودتر باشد
* کنون شاخ درختانرا لباس از پرنیان باشد
شعر کامل
فرخی سیستانی
* زین گلستان عاقبت چون باد می باید گذشت
* بر درختی هر زمان چون تاک پیچیدن چرا
شعر کامل
صائب تبریزی