لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال‌الدین اسماعیل_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 391 : زین باقی عمر کام حاصل نشود
رباعی شمارهٔ 392 : گر باد در آن طرّة دلخواه شود
رباعی شمارهٔ 393 : گر سوز توام یک نفس آهسته شود
رباعی شمارهٔ 394 : هرگونه زراه صدق گویند شود
رباعی شمارهٔ 395 : وقتست که گل حریف پیمانه شود
رباعی شمارهٔ 396 : تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود
رباعی شمارهٔ 397 : چشمت که همیشه چشم من تر خواهد
رباعی شمارهٔ 398 : هر سوخته کو شادی عالم خواهد
رباعی شمارهٔ 399 : دل باز مرا خوار و خجل می خواهد
رباعی شمارهٔ 400 : چون از دلم حکایتی ساز نهد
رباعی شمارهٔ 401 : شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید
رباعی شمارهٔ 402 : چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید
رباعی شمارهٔ 403 : گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید
رباعی شمارهٔ 404 : باغ از گل و لاله ار چه می آراید
رباعی شمارهٔ 405 : این مردم چشم من همی نا ساید
رباعی شمارهٔ 406 : آنرا که بدت زلف دلکش باید
رباعی شمارهٔ 407 : هرچند فضول عیش کم می باید
رباعی شمارهٔ 408 : گل را همه ساز و رنگ و بومی باید
رباعی شمارهٔ 409 : می خوارگی اندر مه دی می باید
رباعی شمارهٔ 410 : آنرا که ز ملک آب و جاهی باید
رباعی شمارهٔ 411 : هر سال که غنچه را قبا تنگ آید
رباعی شمارهٔ 412 : جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید
رباعی شمارهٔ 413 : بی یاد تو از من نفسی برناید
رباعی شمارهٔ 414 : نه از دل کس بوی طرب می آید
رباعی شمارهٔ 415 : شمعم که سرم آفت تن می آید
رباعی شمارهٔ 416 : هر بد که زگردش زمن می آید
رباعی شمارهٔ 417 : چشمم جو بران روی نکو می آید
رباعی شمارهٔ 418 : چون یادم از آن روی نکو می آید
رباعی شمارهٔ 419 : دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید
رباعی شمارهٔ 420 : چشم ز میان تو نشان هیچ ندید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به هیچ دور نخواهند یافت هشیارش
* چنین که حافظ ما مست باده ازل است
شعر کامل
حافظ
* تا مگر یک نفسم بوی تو آرد دم صبح
* همه شب منتظر مرغ سحرخوان بودم
شعر کامل
سعدی
* ساقی به چند رنگ می اندر پیاله ریخت
* این نقش‌ها نگر که چه خوش در کدو ببست
شعر کامل
حافظ