لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال‌الدین اسماعیل_دیوانقطعه ها
قطعه قطعه شمارهٔ 271 - ایضاً له : ای همه عادت تو لطف و مواسا کردن
قطعه قطعه شمارهٔ 272 - وله ایضا : ما نه مردان سرپنحه و بازوی توایم
قطعه قطعه شمارهٔ 273 - وله ایضا : قدوۀ اهل مهانی ای که هست
قطعه قطعه شمارهٔ 274 - ایضا له : مجلس سامیّ مجد الدّینی ای کان هنر
قطعه قطعه شمارهٔ 275 - وله ایضا : آه از این زندگیّ ناخوش من
قطعه قطعه شمارهٔ 276 - وله ایضا : مژده کاقبال تو ز ناگه داد
قطعه قطعه شمارهٔ 277 - وله ایضا : بجز از غصّه های مشکل من
قطعه قطعه شمارهٔ 278 - ایضا له : سرورا رسم تصوّف آن بود
قطعه قطعه شمارهٔ 279 - ایضا له : برون رفتم از خانه دی نگهبان
قطعه قطعه شمارهٔ 280 - و له ایضاً : ای کف راد تو معمار جهان
قطعه قطعه شمارهٔ 281 - وله ایضاً : ای ز تو کار همه کس بر مراد
قطعه قطعه شمارهٔ 282 - و له ایضاً : ای به گه جود چو گل تازه رو
قطعه قطعه شمارهٔ 283 - وله ایضا : ای ز گردون بشرف برده سبق
قطعه قطعه شمارهٔ 284 : دو چیز من بدعا خواستم همی ز خدای
قطعه قطعه شمارهٔ 285 - ایضاً له : ای خداوندی که هر ساعت دل و دست ستم
قطعه قطعه شمارهٔ 286 - ایضا له : ای خبر داری که شوخان جهان
قطعه قطعه شمارهٔ 287 - ایضا له : بس کن ای سرد ناخوش احمق
قطعه قطعه شمارهٔ 288 - .له ایضا : آن زن که پریر آمد در عقد نکاحت
قطعه قطعه شمارهٔ 289 - ایضا له : خواجه مختص ز بس که مختصرست
قطعه قطعه شمارهٔ 290 - ایضا له : هر کو به هنر کند مباهات
قطعه قطعه شمارهٔ 291 - ایضا له : خواجگانی که پیش ازین بودند
قطعه قطعه شمارهٔ 292 - وله ایضا : بغربت اندر اگر صد هزار سیم و زرست
قطعه قطعه شمارهٔ 293 - و له ایضا فی صفة صندوقچه : ای از پی حلّ و عقد دایم
قطعه قطعه شمارهٔ 294 - ایضا له : ای خواجه بدیدمت دل تو
قطعه قطعه شمارهٔ 295 - ایضا له : ای همه انصاف عالم تعبیه در حکم تو
قطعه قطعه شمارهٔ 296 - وله ایضا : پسر زر دوز آن کندۀ شوخ
قطعه قطعه شمارهٔ 297 - و له ایضاً : ای سرا پرده بر فلک برده
قطعه قطعه شمارهٔ 298 - وله ایضا : ای دل و جان بیاد تو زنده
قطعه قطعه شمارهٔ 299 - وله ایضا : پناه زمرۀ دانش شکوه اهل هنر
قطعه قطعه شمارهٔ 300 - وله ایضاً : ای زبیم تو در تن اعداد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خرمن گل بود و شد از مرگ شاخ زعفران
* صد گلستان بیش ارزد زعفران عاشقان
شعر کامل
مولوی
* خویش من آنست که از عشق زاد
* خوشتر از این خویش و تباریم نیست
شعر کامل
مولوی
* یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
* ترک رضای خویش کند در رضای یار
شعر کامل
سعدی