خاقانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 117

1. آوازهٔ جمالت چون از جهان برآمد

2. آواز بی‌نیازی از آسمان برآمد

3. تا پرده گشت مویت در پرده رفت رویت

4. روز جهان فرو شد راز نهان برآمد

5. هر کو چو شمع پرورد از آتش تو جان را

6. جانش هلاک تن شد خنده زنان برآمد

7. با این جفا که اکنون با عاشقان نمودی

8. روزی نگفت یک کس کز یک فغان برآمد

9. هر مرغ را که روزی زلف تو دامگه شد

10. آمد قضا که روزیش از آشیان برآمد

11. جان گران بها به تو بخشم به عرض بوسی

12. بستان مده جگر که نه بر تو گران برآمد

13. عشق تو گوهری که گنج روان بیرزد

14. وهمم در این فرو شد کو از چه کان برآمد

15. خاقانی آن توست بر او تیغ چون کشیدی

16. خود بی‌مصاف جانا با او توان برآمد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد
* گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان
شعر کامل
حافظ
* از لاله همی لعل کند کبک دری پر
* وز سبزه همی سبز کند زاغ سیه بال
شعر کامل
فرخی سیستانی
* نکهتِ عنبرِ سارا همه عالم بگرفت
* تاصبا شانه زد آن طرّۀ عنبرسا را
شعر کامل
جامی