غزل شمارهٔ 396
1. چون من به در هجر ز بیداد تو رفتم
2. چندان نگهم داشت که از یاد تو رفتم
3. چون فاختهٔ سنگ ستم خرده ازین باغ
4. دل در گرو جلوهٔ شمشاد تو رفتم
5. بشتاب ز دنبال که با زخم غریبی
6. از صید گه غمزهٔ صیاد تو رفتم
7. برکس مکن اطلاق هلاکم که ز دنیا
8. از سعی اجل هم نه به امداد تو رفتم
9. پوشیده کفن سوی مکافات گه حشر
10. تا زین ستم آباد به بیداد تو رفتم
11. خسرو ز جهان میشد و آهسته به شیرین
12. میگفت که من در سر فرهاد تو رفتم
13. نالان به درش محتشم از بس که نشستی
14. من منفعل از ناله و فریاد تو رفتم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده