غزل شمارهٔ 3174
1. صد دل و صد جان بدمی دادمی
2. وز جهت دادن جان شادمی
3. ور تن من خاک بدی این نفس
4. جمله گل و عشق و هوش زادمی
5. از جهت کشت غمش آبمی
6. وز جهت خرمن او بادمی
7. گر ندمیدی غم او در دلم
8. چون دگران بیدم و فریادمی
9. گر نبدی غیرت شیرین من
10. فخر دو صد خسرو و فرهادمی
11. گر نشکستی دل دربان راز
12. قفل جهان همه بگشادمی
13. ور همدانم نشدی پای گیر
14. همره آن طرفهٔ بغدادمی
15. بس که همه سهو و فراموشیم
16. گر نبدی یاد تو من یادمی
17. بس! که برد سر و پی این زبان
18. حسره که من سوسن آزادمی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده