غزل شمارهٔ 184
1. ای آتش هوای تو در جان عالمی
2. در عهد تو ندیده کسی عیش خرمی
3. از حال من مپرس که دارم دلی ز هجر
4. چون زلف بیقرار پریشان و درهمی
5. عالم بهم زنی تو بیک چشم همزدن
6. لعل تو جان دهد چو مسیحا بیکدمی
7. گشتم جدا ز خاک دری کز هوای او
8. دارم دل پر آتشی و چشم پرنمی
9. دوشیزگان سبزه بصحرا برون شدند
10. آخر برون خرام و برون کن ز دل غمی
11. تا نکته ز سر میانت بیان کند
12. اسرار کو بکورودازبهر محرمی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده