غزل شمارۀ 52
1. به بریدن نرود ذوق تو زاندیشۀ ما
2. سال ها پنجه به هم داده رگ و ریشۀ ما
3. اصل ما آب ز سرچشمۀ تحقیق خورد
4. گل تسلیم و رضا آورد اندیشۀ ما
5. می منصور که در جوش ز خامی ها بود
6. بعد دوری به قوام آمده در شیشۀ ما
7. در خس و خار نبینیم به جز جلوۂ دوست
8. شجر وادی ایمن بود از بیشۀ ما
9. عشق آورده خليل الله از آزر چه عجب
10. یا صمدگوی شود گر صنم از تیشۀ ما
11. کوه کن از هنر عشق ندارد نامی
12. نام ما راست که عشق است همین پیشۀ ما
13. گل برگ چمن عشق نظیری ماییم
14. نرود تا ابد از خاک رگ و ریشۀ ما
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده