اوحدی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 139

1. نگر: مگرد گر آن سر و سیم بر بگذشت؟

2. که: آب دیدهٔ نظارگان ز سر بگذشت

3. ز من چو زان رخ همچون قمر نشان پرسید

4. رسید بر فلکم آه و از قمر بگذشت

5. تو بخت بین که: نخفتم شبی جزین ساعت

6. که خفته بودم و دولت ز پیش در بگذشت

7. کدام پرده بماند درست و پوشیده؟

8. بدین طریق که آن ترک پرده در بگذشت

9. دگر به پند پدر گوش برنکرد کسی

10. که از مقابل او روی آن پسر بگذشت

11. مسافری، که به شهر آمد و بدید او را

12. ندیده‌ایم کز آن آستان در بگذشت

13. چو دید آن سر زلف دراز در کمرش

14. سرشک دیدهٔ خونریزم از کمر بگذشت

15. ز من بپرس گزند جراحت دل ریش

16. که چند نوبتم این ناوک از جگر بگذشت

17. چو اوحدی نشدش دل به هیچ نوع درست

18. هر آن شکسته که این تیرش از سپر بگذشت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* بوی کافور ازین مرده دلان می آید
* که به این طایفه آمیخت که نامرد نشد؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* بود از موی سفید امید بیداری مرا
* بالش پرگشت آن هم بهر خواب غفلتم
شعر کامل
صائب تبریزی
* عشق من بر گل رخسار تو امروزی نیست
* دیر سالست که من بلبل این بستانم
شعر کامل
سعدی