عرفی شیرازی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 406

1. رفتم که بشکنم به ملامت سبوی خویش

2. در راه دل سبیل کنم آبروی خویش

3. بر عافیت چه ناز کنم گر برآورم

4. خود را به عادت غم و غم را به خوی خویش

5. شد عمرها که برده ای از خویشتن مرا

6. بازآورم که سوختم از آرزوی خویش

7. خود را چنان ز هجر تو گم کرده ام که هست

8. مشکل تر از سراغ توام جست و جوی خویش

9. تا مست گفتگوی تو گشتم، ز همدمان

10. بیگانه وار می شنوم گفتگوی خویش

11. این جنس گریه، عرفی، ز اعجاز برترست

12. دریا گره نکرده کسی در گلوی خویش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* به شب در باغ گویی گل چراغ باغبانستی
* ستاک نسترن گویی بت لاغر میانستی
شعر کامل
فرخی سیستانی
* دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
* چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما
شعر کامل
حافظ
* وصیت همین است جان برادر
* که اوقات ضایع مکن تا توانی
شعر کامل
سعدی