غزل شمارهٔ 419
1. غم می گزد لب من، من می گزم لب عشق
2. میرم به تلخی غم، نازم به مشرب عشق
3. دانای شهر و ده کیست، کاز طنز ما نرنجد
4. خندند بر فلاتون، طفلان مکتب عشق
5. داروی صحت عشق در حکمت ازل نیست
6. اما ز سردی عقل، زایل شود تب عشق
7. ناکامی دمی عشق پروردهٔ مراد است
8. در آفتاب غرق است شام من و شب عشق
9. در دیر و کعبه سایل، با کفر و دین مقابل
10. با نوش و نیش یک دل، این است مشرب عشق
11. تا ریخت خون عرفی، از چشم خلق شد گم
12. زان جلوه ها تو گویی، این بود مطلب عشق
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده