لینک اشتراک گذاری
کپی شد
رودکی_دیوانابیات پراکنده
شمارهٔ 1 : گرچه بشتر را عطا باران بود
شمارهٔ 2 : پیش تیغ تو روز صف دشمن
شمارهٔ 3 : تنت یک و جان یکی و چندین دانش
شمارهٔ 4 : چنان که اشتر ابله سوی کنام شده
شمارهٔ 5 : جز بما دندر این جهان گر به روی
شمارهٔ 6 : گوش توسال و مه برود و سرود
شمارهٔ 7 : درنگ آسا سپهر آرا بیاید
شمارهٔ 8 : شیر آلغده که بیرون جهد از خانه به صید
شمارهٔ 9 : نباشد زین زمانه بس شگفتی
شمارهٔ 10 : چو گرد آرند کردارت به محشر
شمارهٔ 11 : کمندش بیشه بر شیران قفس کرد
شمارهٔ 12 : هر آن چه مدح تو گویم درست باشد و راست
شمارهٔ 13 : گیهان ما به خواجهٔ عدنانی
شمارهٔ 14 : اگرت بدره رساند همی به بدر منیر
شمارهٔ 15 : همی بایدت رفت و راه دورست
شمارهٔ 16 : ندیده تنبل اوی و بدیده مندل اوی
شمارهٔ 17 : فاخته گون شد هوا ز گردش خورشید
شمارهٔ 18 : تا کی کنی عذاب و کنی ریش را خضاب؟
شمارهٔ 19 : جغد که با باز و پلنگان پرد
شمارهٔ 20 : تا لباس عمر اعدایش نگردد بافته
شمارهٔ 21 : بر روی پزشک زن، میندیش
شمارهٔ 22 : ای زان چون چراغ پیشانی
شمارهٔ 23 : خاک کف پای رودکی نسزی تو
شمارهٔ 24 : به باز کریزی بمانم همی
شمارهٔ 25 : همه نیوشهٔ خواجه به نیکویی و به صلحست
شمارهٔ 26 : هیچ راحت می‌نبینم در سرود و رود تو
شمارهٔ 27 : شب قدر وصلت ز فرخندگی
شمارهٔ 28 : لاد را بر بنای محکم نه
شمارهٔ 29 : خوبان همه سپاهند، اوشان خدایگانست
شمارهٔ 30 : بهارچین کن ازان روی بزم خانهٔ خویش

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* رابطه با یکدگر، بسته چو شیر و شکر
* دیدۂ گریان من، پستۀ خندان او
شعر کامل
حزین لاهیجی
* ما در خلوت به روی خلق ببستیم
* از همه بازآمدیم و با تو نشستیم
شعر کامل
سعدی
* سرو من برخاست، از قدش قیامت شد پدید
* غیر آن قامت که من دیدم قیامت را که دید؟
شعر کامل
هلالی جغتایی