حکایت (38)
گروهی حکما به حضرت کسری به مصلحتی در سخن همیگفتند و ابوزرجمهر که مهتر ایشان بود خاموش. گفتند: چرا با ما در این بحث سخن نگوئی؟
گفت: حکیمان بر مثال اطبااند و طبیب دارو ندهد جز سقیم را. پس چون بینم که رای شما بر صوابست مرا بر سر آن سخن گفتن حکمت نباشد
1. چو کاری بی فضول من برآید
2. مرا در وی سخن گفتن نشاید
3. وگر بینم که نابینا و چاهست
4. اگر خاموش بنشینم گناهست
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده