لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمطلع ها
شمارهٔ 451 : چنان که جمله عبادات از وضوست تمام
شمارهٔ 452 : نجست ناوک آهی درست از شستم
شمارهٔ 453 : مرا که هست میسر سبو به دوش کشم
شمارهٔ 454 : به دست چون شکن زلف او شمار کنم
شمارهٔ 455 : کجاست مشت زری تا چو گل به باد دهیم
شمارهٔ 456 : دل را ز زلف آن بت پرفن گرفته ام
شمارهٔ 457 : از بس که بی گمان به در دل رسیده ام
شمارهٔ 458 : جان دگر ز بوسه دلدار یافتم
شمارهٔ 459 : از جلوه ات ز هوش من زار می روم
شمارهٔ 460 : ما در جهان قرار اقامت نداده ایم
شمارهٔ 461 : ز اهل کرم به هند کسی را ندیده ایم
شمارهٔ 462 : پیوسته ما ز فکر دو عالم مشوشیم
شمارهٔ 463 : ما آبروی فقر به گوهر نمی دهیم
شمارهٔ 464 : طرفی ز نهال قد آن شوخ نبستم
شمارهٔ 465 : از دل نبرد زنگ الم باد بهارم
شمارهٔ 466 : ما از لب خامش ز سخن داد گرفتیم
شمارهٔ 467 : ما همچو شرر تلخی غربت نکشیدیم
شمارهٔ 468 : یک دم که به کف باده گلرنگ نداریم
شمارهٔ 469 : ز تن عضوی بود دلهای خودکام
شمارهٔ 470 : روی خوبت زنگ خودبینی زدود از گلرخان
شمارهٔ 471 : حلقه هر در مشو با قامت همچون کمان
شمارهٔ 472 : نوشها درج است در نیش عتاب آلودگان
شمارهٔ 473 : عیب دنیا را نمی بینند کوته دیدگان
شمارهٔ 474 : دل چو روشن گشت در غمخانه دنیا ممان
شمارهٔ 475 : شد چو سوزن خشک، خار از قرب گل پیراهنان
شمارهٔ 476 : کار صوفی چیست، خاطر را مصفا ساختن
شمارهٔ 477 : هست با قد دو تا برگ اقامت ساختن
شمارهٔ 478 : می کند آتش زبان دفع گزند خویشتن
شمارهٔ 479 : تا کی از عمامه خواهی کوس دانایی زدن؟
شمارهٔ 480 : با دل پر خون برون زان زلف شبگون آمدن

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به زور گریه نتوان یار را یکرنگ خود کردن
* دورنگی اشک شبنم از گل رعنا نمی شوید
شعر کامل
صائب تبریزی
* بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم
* فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم
شعر کامل
حافظ
* ضرورتست که نیک کند کسی که شناخت
* که نیکی و بدی از خلق داستان ماند
شعر کامل
سعدی