لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمطلع ها
شمارهٔ 31 : باده لعلی ز لعل و شیشه از کان خوشترست
شمارهٔ 32 : راحت مرگ فقیران ز اغنیا افزونترست
شمارهٔ 33 : نیست شاه آن کس که او را تاج گوهر بر سرست
شمارهٔ 34 : صندل بی مغز عالم گرده دردسرست
شمارهٔ 35 : آنچه ما را از شراب زندگی در ساغرست
شمارهٔ 36 : می شوم گل، در گریبان خار می افتد مرا
شمارهٔ 37 : بحر نتواند غبار غم ز دل شستن مرا
شمارهٔ 38 : می گشاید ذکر بر رویت در الله را
شمارهٔ 39 : خط مشکین خواست عذر آن عذار ساده را
شمارهٔ 40 : نیست سوی حق به جز تسلیم راهی بنده را
شمارهٔ 41 : نیست پروای علایق طبع وحشت دیده را
شمارهٔ 42 : عشق می پاشد ز یکدیگر دل غم پیشه را
شمارهٔ 43 : حسن عالمسوز دارد بی قرار اندیشه را
شمارهٔ 44 : زلف طرار تو می بندد زبان شانه را
شمارهٔ 45 : بی سرانجامی صفا بخشد دل دیوانه را
شمارهٔ 46 : نیل چشم زخم باشد زنگ کلفت سینه را
شمارهٔ 47 : شوخی راز محبت می شکافد سینه را
شمارهٔ 48 : بیخودی فرش است در چشم و دل بی تاب ما
شمارهٔ 49 : می کند در پرده شب جلوه دایم روز ما
شمارهٔ 50 : از گرانخوابی چو چشم دام آزادیم ما
شمارهٔ 51 : بر زبان حرف طلب هرگز نمی آریم ما
شمارهٔ 52 : دور شو ای آستین از دیده گریان ما
شمارهٔ 53 : به همواری توان بردن سبق از همرهان اینجا
شمارهٔ 54 : به احسان همتم می کرد قارون اهل دنیا را
شمارهٔ 55 : تمنای تو دارد در کشاکش آسمان ها را
شمارهٔ 56 : ز بدگویان امان خواهی، ز غیبت پاک کن لب را
شمارهٔ 57 : ز خط اندیشه نبود چهره آن سرو قامت را
شمارهٔ 58 : کجا اندیشه عقباست عقل ذوفنونت را؟
شمارهٔ 59 : کند هر جا پریشان باد زلف مشکبارش را
شمارهٔ 60 : توجه نیست با دلهای سنگین عشق سرکش را

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ما کشتهٔ نفسیم و بس آوخ که برآید
* از ما به قیامت که چرا نفس نکشتیم
شعر کامل
سعدی
* بدان را نوازش کن ای نیکمرد
* که سگ پاس دارد چو نان تو خورد
شعر کامل
سعدی
* چون سنبل تو سلسله بر ارغوان نهاد
* آشوب در نهاد من ناتوان نهاد
شعر کامل
خواجوی کرمانی