لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمطلع ها
شمارهٔ 211 : به جز دندان کز آب زندگی چون آسیا گردد
شمارهٔ 212 : به عادت هر کجا زهری است شیرین چون شکر گردد
شمارهٔ 213 : چنین از می گر آن سیب زنخدان لاله گون گردد
شمارهٔ 214 : طریق کفر و دین در شاهراه دل یکی گردد
شمارهٔ 215 : ز پرگویی دهان هرزه گویان باز می گردد
شمارهٔ 216 : دلی دارم که از یاد طرب غمناک می گردد
شمارهٔ 217 : به هر کس آسمان شد مهربان بیچاره می گردد
شمارهٔ 218 : غم روی زمین ما را غبار دل نمی گردد
شمارهٔ 219 : به می خشکی ز طبع زاهدان زایل نمی گردد
شمارهٔ 220 : ز نخل خشک مریم این رطب بر خاک می بارد
شمارهٔ 221 : ز بس اندیشه سرو از قامت آن دلربا دارد
شمارهٔ 222 : مرا از شکر نه کفران نعمت بسته لب دارد
شمارهٔ 223 : شود خونریزتر حسنی که عاشق بیشتر دارد
شمارهٔ 224 : که جز من می تواند تا مرا گرم سخن دارد؟
شمارهٔ 225 : به ظاهر چین در ابرو گرچه آن نازآفرین دارد
شمارهٔ 226 : نهان در پرده هر موی من آه آتشین دارد
شمارهٔ 227 : به هر رنگی که باشد دل، همان صورت جهان گیرد
شمارهٔ 228 : که دارم غیر خط تا از رخ او داد من گیرد؟
شمارهٔ 229 : من آن سیلم که منزل پیش راه من نمی گیرد
شمارهٔ 230 : به ماتم هر که کام خود ز افغان تلخ می سازد
شمارهٔ 231 : سیه مستان غفلت را فلک هشیار می سازد
شمارهٔ 232 : آب حیات آتش رخساره ها می است
شمارهٔ 233 : حسنت هلال را به سر آسمان شکست
شمارهٔ 234 : رخسار او مقید زلف بلند نیست
شمارهٔ 235 : ما را شکایت از سخن تلخ یار نیست
شمارهٔ 236 : ما را کنار و بوس توقع ز یار نیست
شمارهٔ 237 : در گریه بی رخت مژه را اختیار نیست
شمارهٔ 238 : عمر عزیز قابل سوز و گداز نیست
شمارهٔ 239 : گفتی نمی توان ز لب دلستان گذشت
شمارهٔ 240 : از داغ تازگی جگر پاره پاره یافت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دلا چندم بریزی خون ز دیده شرم دار آخر
* تو نیز ای دیده خوابی کن مراد دل بر آر آخر
شعر کامل
حافظ
* پیش صدر مصطفی بین هم بلال و هم صهیب
* این چو عود آن چون شکر در عود سوزان آمده
شعر کامل
خاقانی
* جان عشاق سپند رخ خود می‌دانست
* و آتش چهره بدین کار برافروخته بود
شعر کامل
حافظ