لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 121 : کلام تلخ جبینان حلاوت آمیزست
شمارهٔ 122 : تبسمی که دهد یار ازان دهن جان است
شمارهٔ 123 : سخن بلند چو گردد به وحی مقرون است
شمارهٔ 124 : ز ناله ام در و بام قفس نگارین است
شمارهٔ 125 : هزار گرگ هوس در کمین عصمت توست
شمارهٔ 126 : حیرتکده چشم مرا خواب ندیده است
شمارهٔ 127 : بر سبزه خط تکیه مکن موج سرابی است
شمارهٔ 128 : اندیشه ز مستی نکند هر که شرابی است
شمارهٔ 129 : ارباب همم را چه غم از بی پر و بالی است؟
شمارهٔ 130 : جز گوشه میخانه مرا جای دگر نیست
شمارهٔ 131 : جز نام تو بر لوح دلم هیچ رقم نیست
شمارهٔ 132 : ارباب حیا را لب نانی ز جهان نیست
شمارهٔ 133 : در چشم و دل پاک ز دنیا خبری نیست
شمارهٔ 134 : هر کس طمع روی دل از مردم خس داشت
شمارهٔ 135 : زاهدان را گوشه خلوت بس است
شمارهٔ 136 : ای دل بی درد، آزادی بس است
شمارهٔ 137 : در چشم پاکبازان آن دلنواز پیداست
شمارهٔ 138 : سرکشم ز ابر بهاری گذشته است
شمارهٔ 139 : غم پوشش برونم را گرفته است
شمارهٔ 140 : ای که گفتی نگاه خیره تو
شمارهٔ 141 : زهرست بی تبسم شیرین شراب تلخ
شمارهٔ 142 : شنیدم آنقدر از دوستان تلخ
شمارهٔ 143 : زلف مشکین تو سر در دامن محشر نهاد
شمارهٔ 144 : سرو را از جلوه مستانه از جا می برد
شمارهٔ 145 : عقل را از مغز بیرون داغ سودا می برد
شمارهٔ 146 : قسم به شمع تجلی که پرتوش ازلی است
شمارهٔ 147 : ترا که برق بلا خوشه چین خرمن نیست
شمارهٔ 148 : خیال طره او در دل خراب گذشت
شمارهٔ 149 : مرا به نیم تبسم خراب کرد و گذشت
شمارهٔ 150 : ترخنده از عرق به می ناب زد رخت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تا چند در میان فکنی باد و شانه را؟
* دل را نمی دهیم به زلف تو، زور نیست!
شعر کامل
صائب تبریزی
* خرد زان طیره گشت الحق مرا گفتا که با من هم
* به گز مهتاب پیمایی به گل خورشیداندایی
شعر کامل
انوری
* بید مجنونیم در بستانسرای روزگار
* سر به پیش انداختن از شرم، بار ما بس است
شعر کامل
صائب تبریزی