لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 181 : روی دل این خسته به آن چشم سخنگوست
شمارهٔ 182 : (راه سخنم معنی بسیار گرفته است
شمارهٔ 183 :
شمارهٔ 184 : از خموشی هر که سر در جیب فکرت می برد
شمارهٔ 185 : ناله بلبل به بال شیون ما می پرد
شمارهٔ 186 : تا به برگ سبز، خط او چمن را یاد کرد
شمارهٔ 187 : کاوش مژگان او از بس که دست انداز کرد
شمارهٔ 188 : ناله من بزم عشرت را مصیبتخانه کرد
شمارهٔ 189 : بوی خون از غنچه گل بر دماغم می خورد
شمارهٔ 190 : می چسان مغز من آتش روان را پرورد؟
شمارهٔ 191 : بر گل رخسار او تا زلف پیچ و تاب زد
شمارهٔ 192 : من کیم تا دست امیدم به آن دامن رسد؟
شمارهٔ 193 : بی تو بر من شش جهت چون خانه زنبور شد
شمارهٔ 194 : تا دل از زلفش جدایی کرد از جان سیر شد
شمارهٔ 195 : از فضولی چشم بستم خار و گل همرنگ شد
شمارهٔ 196 : دل فتاد از چشم مست یار تا فرزانه شد
شمارهٔ 197 : وقت شد تا لشکر خط ماه تا ماهی کشد
شمارهٔ 198 : هر قدر نقاش نقش او به دقت می کشد
شمارهٔ 199 : شوربختم، دل به آن کنج دهانم می کشد
شمارهٔ 200 : خط ظالم از گل رخسار او کین می کشد
شمارهٔ 201 : داستان عمر طی شد حرف او آخر نشد
شمارهٔ 202 : هیچ کس بی گوشمال روزگار آدم نشد
شمارهٔ 203 : زخم گستاخم لب تیغ شهادت می مکد
شمارهٔ 204 : از چمن رفتی و گل با حسرت بسیار ماند
شمارهٔ 205 : شد بهار و غنچه ما همچنان در خاک ماند
شمارهٔ 206 : یادگار عشق داغی در دل دیوانه ماند
شمارهٔ 207 : رفت ایام جوانی، شوق در جانم نماند
شمارهٔ 208 : روز قسمت چون ادا فهمی به ابرو داده اند
شمارهٔ 209 : وقت جمعی خوش که تخمی در ته گل کرده اند
شمارهٔ 210 : فتنه و آشوب از هر سو به من رو کرده اند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است
* کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم
شعر کامل
حافظ
* عالم چو کوه طور شد هر ذره‌اش پرنور شد
* مانند موسی روح هم افتاد بی‌هوش از لقا
شعر کامل
مولوی
* تا ترکش افلاک پر از تیر شهاب است
* ما بی سر و پایان همه نارنج نشانیم
شعر کامل
صائب تبریزی