لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 241 : با دلم آتش نگاهی دستبازی می کند
شمارهٔ 242 : (دود دل را اشک چشم تر تلافی می کند
شمارهٔ 243 : چند حرف بوسه او بر لب جان بشکند؟
شمارهٔ 244 : رهروان چون بر میان دامان استغنا زنند
شمارهٔ 245 : حق پرستانی که از عشق خدا دم می زنند
شمارهٔ 246 : یکه تازان جنون چون روی در هامون کنند
شمارهٔ 247 : چرخ در گردش بود تا دل به جای خود بود
شمارهٔ 248 : یاد ایامی که رویش را بهار شرم بود
شمارهٔ 249 : چشم من دایم سپند آتش رخساره بود
شمارهٔ 250 : شمع دل را روشنی در وقت خاموشی بود
شمارهٔ 251 : در جنون عقل از سر دیوانه بیرون می رود
شمارهٔ 252 : بی تو گر ساغر زنم خون در رگم نشتر شود
شمارهٔ 253 : دل سیاه ارباب غیرت را ز منت می شود
شمارهٔ 254 : گنج در ویرانه من مار ارقم می شود
شمارهٔ 255 : کی دل دیوانه من رام آهو می شود؟
شمارهٔ 256 : عافیت می خواهم از گردون، ملالم می دهد
شمارهٔ 257 : عشوه ها از طالع ناساز می باید کشید
شمارهٔ 258 : آنچه آن روی لطیف از سایه مژگان کشید
شمارهٔ 259 : خوش بهاری می رسد فکر می و ساغر کنید
شمارهٔ 260 : گل نشکفته من در چمن هرگز نمی خوابد
شمارهٔ 261 : خیال زلف او در دیده خونبار می زیبد
شمارهٔ 262 : ز شور بلبلان گل از هوای خود نمی افتد
شمارهٔ 263 : مصفا چون شود دل در غبار تن نمی گنجد
شمارهٔ 264 : شکوه خامشی در ظرف گفت و گو نمی گنجد
شمارهٔ 265 : ز راه چشم، غم در جان غم فرسود می پیچد
شمارهٔ 266 : امید وقت خوش از جمع دیوان داشتم، غافل
شمارهٔ 267 : چو برگ سبز کز باد خزانی زرد می گردد
شمارهٔ 268 : ز می هرگاه روی یار عالمسوز می گردد
شمارهٔ 269 : به کوی عشق زاهد دشمن ناموس می گردد
شمارهٔ 270 : به درویش از تهیدستی گوارا مرگ می گردد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* پروانه ایم، لیک نسوزیم خویش را
* در محفلی که روغن گل در چراغ نیست
شعر کامل
صائب تبریزی
* پا کشیدن مشکل است از خاک دامنگیر عشق
* هر که را چون سرو اینجا پای در گل ماندماند
شعر کامل
صائب تبریزی
* از ما گله بی ثمری کس نشنیده است
* هر چند که چون بید سراپای زبانیم
شعر کامل
صائب تبریزی