لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 271 : کم و بیش جهان در نیستی همسنگ می گردد
شمارهٔ 272 : زمین خشک، گلزار از می گلفام می گردد
شمارهٔ 273 : (جنون از نشأه هشیاری من ننگ می گیرد
شمارهٔ 274 : قضا تا نسخه کفر از خط جانانه می گیرد
شمارهٔ 275 : ز فکر قامتی در دل خرامان شعله ای دارم
شمارهٔ 276 : نشد قسمت که چندان چشم شوخ او به ما سازد
شمارهٔ 277 : کسی را از بزرگان می رسد نخوت به درویشان
شمارهٔ 278 : نفس را یاد رویش شعله بی باک می سازد
شمارهٔ 279 : تماشای تو از دل سینه ها را پاک می سازد
شمارهٔ 280 : نفس را صافی از کلفت خراش سینه می سازد
شمارهٔ 281 : بدآموز قفس در آشیان مسکن نمی سازد
شمارهٔ 282 : نه لاله (است) این که پای بیستون را در حنا دارد
شمارهٔ 283 : که می گفت از دل یاقوت دود عنبرین خیزد؟
شمارهٔ 284 : صفای عارضش ته جرعه بر مهتاب می ریزد
شمارهٔ 285 : کشد در خاک و خونم گر غباری در من آویزد
شمارهٔ 286 : ز دندان ریختن حرص کهنسالان فزونتر شد
شمارهٔ 287 : ز حیرت بهره عاشق ز خوبان بیشتر باشد
شمارهٔ 288 : جهان را تار و پود هستی از موج خطر باشد
شمارهٔ 289 : رهین منت درمان شدن آسان نمی باشد
شمارهٔ 290 : چه لذت دیدن رخسار آن مه پاره می بخشد
شمارهٔ 291 : همان خشک است مژگان گر به خوناب دگر غلطد
شمارهٔ 292 : گل از شرم رخ او خون به روی خویشتن مالد
شمارهٔ 293 : کدامین سروقد از دامن محشر برون آمد؟
شمارهٔ 294 : به قتل من چنان تیغش به استعجال می آمد
شمارهٔ 295 : اگر ملک دو عالم را کند یک کاسه اقبالش
شمارهٔ 296 : گرانخوابی که آه سرد را مهتاب می داند
شمارهٔ 297 : دل سودایی من یار را اغیار می داند
شمارهٔ 298 : گرفتار محبت دوست از دشمن نمی داند
شمارهٔ 299 : دلم در سینه درس ناله مستانه می خواند
شمارهٔ 300 : حجاب بی زبانم رخصت گفتار می خواهد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به وفای تو درآمیخت چنان آب و گِلم
* که دمد بعد وفات از گل من بوی وفات
شعر کامل
جامی
* گریه شمع از برای ماتم پروانه نیست
* صبح نزدیک است، در فکر شب تار خودست
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز دریا به دریا همی مرد بود
* رخ ماه و خورشید پر گرد بود
شعر کامل
فردوسی