لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 151 : هستی نماند و در سر پوچ آرزو بجاست
شمارهٔ 152 : ز اهل سخن مپرس مقام سخن کجاست
شمارهٔ 153 : ما را بهشت نقد، تماشای دلبرست
شمارهٔ 154 : چون غنچه گر زبان تو با دل موافق است
شمارهٔ 155 : موج خطر سفینه اهل توکل است
شمارهٔ 156 : یعقوب بد نکرد که در هجر چشم باخت
شمارهٔ 157 : امروز حسن خط به رخ او مسلم است
شمارهٔ 158 : نرمی حصار عافیت جان روشن است
شمارهٔ 159 : ناخن به سینه ریزی حسن هلال ازوست
شمارهٔ 160 : تا عارضت ز آتش می برفروخته است
شمارهٔ 161 : زلفت که همچو شام غریبان گرفته است
شمارهٔ 162 : از سرد مهری آتش شوقم فسرده است
شمارهٔ 163 : در جوش خلق کعبه حاجات گم شده است
شمارهٔ 164 : خال تو ریشه در شکرستان دوانده است
شمارهٔ 165 : دل بی خیال طایر شهپر بریده است
شمارهٔ 166 : از پسته تو شور ملاحت چکیده است
شمارهٔ 167 : آتش ز شرم خوی تو تا سر کشیده است
شمارهٔ 168 : دارد سری به کاکل او هر سری که هست
شمارهٔ 169 : (در زیر آسمان دل بی اضطراب نیست
شمارهٔ 170 : عشق ترا به رونق ما احتیاج نیست
شمارهٔ 171 : بر حسن زود سیر بهار اعتماد نیست
شمارهٔ 172 : در گلشن وجود ره بوالفضول نیست
شمارهٔ 173 : بر رنگ عصمت تو می ناب دست یافت
شمارهٔ 174 : از ما به گفتگو دل و جان می توان گرفت
شمارهٔ 175 : تا چند ز رسوا شدن راز توان سوخت؟
شمارهٔ 176 : رخساره گلرنگ تو گلزار بهشت است
شمارهٔ 177 : رخسار تو شاداب تر از لاله طورست
شمارهٔ 178 : می بی نمک صحبت احباب حرام است
شمارهٔ 179 : آغاز خط آن شوخ به عشاق رحیم است
شمارهٔ 180 : از وصل، ملال دل خرم نمکین است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به من ده آن می احمر، به مصر و یوسفانم بر
* که سیرم زین بیابان و ازین من و ازین سلوی
شعر کامل
مولوی
* به امیدی که چون باد بهار از در درون آیی
* چو گل در دست خود داریم نقد زندگانی را
شعر کامل
صائب تبریزی
* فغان که در حرم وصل بار همچو سپند
* مرا نشستن و برخاستن یکی باشد
شعر کامل
صائب تبریزی