غزل شمارهٔ 607
1. هر که او نیک می کند یابد
2. نیک و بد هرچه می کند یابد
3. بد مکن ای عزیز نیک اندیش
4. که بد و نیک می کنی با خود
5. عمر ضایع دریغ حاصل او
6. خواه یکساله گیر و خواهی صد
7. قیمت تو به قدر همت تو است
8. خواجه ارزد هر آنچه می ورزد
9. گر روی راه نعمت الله رو
10. تا ز درگاه او نگردی رد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده