غزل شمارهٔ 106
1. گرد سر تو گردم و آن رخش راندنت
2. واندست و تازیانه و مرکب جهاندنت
3. شهری به ترکتاز دهد بلکه عالمی
4. ترکانه برنشستن و هر سو دواندنت
5. پیش خدنگ پرکش ناز تو جان دهم
6. وان شست باز کردن و تا پر نشاندنت
7. میرم به آن عتاب که گویا سرشتهاند
8. سد لطف با ادای تعرض رساندنت
9. طرز نگاه نازم و جنبیدن مژه
10. وان دامن کرشمه به مردم فشاندنت
11. وحشی اگر تو فارغی از درد عشق ، چیست
12. این آه و ناله کردن و این شعر خواندنت
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده