غزل شمارهٔ 19
1. خانه پر بود از متاع صبر این دیوانه را
2. سوخت عشق خانه سوز اول متاع خانه را
3. خواه آتش گوی و خواهی قرب، معنی واحد است
4. قرب شمع است آنکه خاکستر کند پروانه را
5. هر چه گویی آخری دارد به غیر از حرف عشق
6. کاینهمه گفتند و آخر نیست این افسانه را
7. گرد ننشیند به طرف دامن آزادگان
8. گر براندازد فلک بنیاد این ویرانه را
9. می ز رطل عشق خوردن کار هر بی ظرف نیست
10. وحشیی باید که بر لب گیرد این پیمانه را
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده