لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطارخسرونامه
شمارهٔ 31-بیمار گشتن جهان افروز ... : یکی چابک کنیزک داشت کوچک
شمارهٔ 32-... بیمار گشتن جهان افروز : چه گلرخ دایه را جان داده میدید
شمارهٔ 33-دفن كردن گل دایه را و رفتن با خسرو بروم : الا ای شاخ طوبی شکل چونی
شمارهٔ 34-رفتن خسرو و گل بباغ : ز شهرآرای چون بگذشت یک ماه
شمارهٔ 35-عشرت كردن گل و خسرو باهم : شبی خوشتر ز نوروز جوانی
شمارهٔ 36-صفت جشن خسرو : نشسته شاه رومی همچو جمشید
شمارهٔ 37-نواختن مطرب : درآمداِکدشی دوشیزه ناگاه
شمارهٔ 38-غزل گفتن ارغنون ساز در مجلس خسرو و عشرت كردن : می جان پرورم ده در صبوحی
شمارهٔ 39-در صفت چنگ : یکی پیری که او در پشت خم داشت
شمارهٔ 40-در صفت دف : یکی صورت درآمد ماه پیکر
شمارهٔ 41-در صفت نی : یکی طاوس فر بگرفته ماری
شمارهٔ 42-در صفت بربط : بتی خوشبوی همچون مشک بویا
شمارهٔ 43-آگاهی یافتن شاه اسپاهان از بردن هرمز گل را : الا ای روشنایی بخش بینش
شمارهٔ 44-رشك حسنا در كار گل و قصد كردن : چنین گفت آنکه استاد جهان بود
شمارهٔ 45-بازگردیدن بسر قصه : الا ای کبک کهسار معانی
شمارهٔ 46-آگاهی یافتن خسرو از پیدا شدن گل : چنین گفت آن حکیم نغز پاسخ
شمارهٔ 47-بازگفتن حُسنا مكر خود با خسرو : فغان برداشت آن مسکین مکّار
شمارهٔ 48-نامه نوشتن قیصر بشاه سپاهان : بگفت این و دبیری را بفرمود
شمارهٔ 49-لشكر كشیدن قیصر و خسرو بجانب سپاهان : چو خود بر لوح زنگاری قلم زد
شمارهٔ 50-رزم خسرو با شاه سپاهان و كشته شدن شاه سپاهان : برامد نالهٔ کوس از در شاه
شمارهٔ 51-رفتن خسرو بدریا بطلب گل : شه القصه ز پیش او بدر شد
شمارهٔ 52-از سر گرفتن قصّه : الا ای مرغ پیش اندیش چالاک
شمارهٔ 53-رسیدن خسرو و جهان افروز و یاران بكوه رخام و دیدن پیر نصیحت گو : چو بگذشتند ازان دریای خونخوار
شمارهٔ 54-وداع هرمز پیر را و رفتنش بجانب روم : بآخر خسرو از وی ره نشان خواست
شمارهٔ 55-آگاهی یافتن قیصر از آمدن خسرو : چو از خسرو شه قیصر خبر یافت
شمارهٔ 56-از سر گرفتن قصّه : الا ای طوطی طوبی نشین خیز
شمارهٔ 57-آگاهی یافتن خسرو از گل : چوصبح پرده در از پرده دم زد
شمارهٔ 58-از سر گرفتن قصه : الا ای هدهد زرّین پر عشق
شمارهٔ 59-آغاز نامۀ گل بخسرو : بصدره نامهیی آغاز کردم
شمارهٔ 60-در صفت موی : الا ای موی مشکین رنگ آخر

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خداوند بهرام و کیوان و هور
* خداوند فر و خداوند زور
شعر کامل
فردوسی
* از حشمت اهل جهل به کیوان رسیده‌اند
* جز آه اهل فضل به کیوان نمی‌رسد
شعر کامل
حافظ
* فاخته با کو و کو آمد کان یار کو
* کردش اشارت به گل بلبل شیرین نوا
شعر کامل
مولوی