لینک اشتراک گذاری
کپی شد
بیدل دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1801 : به تاراج جنون دادم چه هستی و چه فرهنگش
غزل شمارهٔ 1802 : نداشت پروای عرض جوهر، صفای آیینهٔ فرنگش
غزل شمارهٔ 1803 : من و پرفشانی حسرتی ‌که ‌گم است مقصد بسملش
غزل شمارهٔ 1804 : جوانی دامن افشان رفت و پیری هم به دنبالش
غزل شمارهٔ 1805 : دل گمگشته‌ای دارم چه می‌پرسی ز احوالش
غزل شمارهٔ 1806 : مرغی که پر افشاند به گلزار خیالش
غزل شمارهٔ 1807 : هرگه روم از خویش به سودای وصالش
غزل شمارهٔ 1808 : چو دریابد کسی رنگ ادای چشم خود کامش
غزل شمارهٔ 1809 : عبارت مختصر تا کی سوال وصل پیغامش
غزل شمارهٔ 1810 : کلاه نیست تعین ‌که ما ز سر فکنیمش
غزل شمارهٔ 1811 : بی‌نشان حسنی که جز در پرده نتوان دیدنش
غزل شمارهٔ 1812 : دل به هجران صبر کرد اما فزون شد شیونش
غزل شمارهٔ 1813 : تماشایی که من دارم مقیم چشم حیرانش
غزل شمارهٔ 1814 : جفا جویی که من دارم هوای تیر مژگانش‌
غزل شمارهٔ 1815 : ز برق بی‌نیازی خنده‌ها دارد گلستانش
غزل شمارهٔ 1816 : ز بس دامان ناز افشاند زلف عنبر افشانش
غزل شمارهٔ 1817 : آب از یاقوت می‌ریزد تکلم کردنش
غزل شمارهٔ 1818 : ای خیال آوارهٔ نیرنگ هوش
غزل شمارهٔ 1819 : عالم از چشم ترم شد میفروش
غزل شمارهٔ 1820 : عیب همه عالم ز تغافل به هنر پوش
غزل شمارهٔ 1821 : آه از این جلوهٔ نقاب فروش
غزل شمارهٔ 1822 : ای ز لعلت سخن ‌گلاب فروش
غزل شمارهٔ 1823 : مپرسید از نگین شاه و اقبال نفس‌ کاهش
غزل شمارهٔ 1824 : اگر زین رنگ‌، تمکین می‌زند موج از سراپایش
غزل شمارهٔ 1825 : حیا بی‌پرده نپسندید راز حسن یکتایش
غزل شمارهٔ 1826 : رنگ گل تعبیر دمید از کف پایش
غزل شمارهٔ 1827 : زبان فرسوده نقدی را که شد پا بسته سودایش
غزل شمارهٔ 1828 : سر تاراج گلشن داشت سرو فتنه بالایش
غزل شمارهٔ 1829 : اشکم قدم آبله فرسا ننهد پیش
غزل شمارهٔ 1830 : چه سازم تا توانم ریخت رنگ سجده در کویش

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تو راز جهان تا توانی مجوی
* که او زود پیچد ز جوینده روی
شعر کامل
فردوسی
* یکی را سنبل از گل بر کشیده
* یکی را گرد گل سنبل دمیده
شعر کامل
نظامی
* بر این جان پریشان رحمت آرید
* که وقتی کاردانی کاملی بود
شعر کامل
حافظ