لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 31 : آن را که بزرگ است خرد در همه باب
رباعی شمارهٔ 32 : قدرت نشود بلند از علم کتاب
رباعی شمارهٔ 33 : تا کرد قضا بنای این دیر خراب
رباعی شمارهٔ 34 : ای تشنه فیض تو چه دریا چه سراب
رباعی شمارهٔ 35 : در فقر، ریاضت است باب از همه باب
رباعی شمارهٔ 36 : از مرحله کذب گذشتم به شتاب
رباعی شمارهٔ 37 : آمد ز ازل گوهر معنی کمیاب
رباعی شمارهٔ 38 : ای صبح ز فیض نفست عرش جناب
رباعی شمارهٔ 39 : چون ساخته شد کار جهان را اسباب
رباعی شمارهٔ 40 : وقت است اگر عنان سپاری به شتاب
رباعی شمارهٔ 41 : بر روی محیط است کف پای حباب
رباعی شمارهٔ 42 : اشک آمده مصدر اثر در همه باب
رباعی شمارهٔ 43 : هرکس که کند از تو تمنای گلاب
رباعی شمارهٔ 44 : دود دلم آسمان‌گدازست امشب
رباعی شمارهٔ 45 : مطلب چو بزرگ شد، به بازی مطلب
رباعی شمارهٔ 46 : آن کز هنرش بلند گردد درجات
رباعی شمارهٔ 47 : آن را که قبول، دور اندازد رخت
رباعی شمارهٔ 48 : هرچند هنر به کس نخواهد پرداخت
رباعی شمارهٔ 49 : جان از تو دمی برد دمی دیگر باخت
رباعی شمارهٔ 50 : ناچار به هجر یار می‌باید ساخت
رباعی شمارهٔ 51 : آمد گل و برگ باغ می‌باید ساخت
رباعی شمارهٔ 52 : فریاد از آن که عز و ذل را نشناخت
رباعی شمارهٔ 53 : جان نیست که در آتش جانانه نسوخت
رباعی شمارهٔ 54 : روزی که وداع آتش هجران انگیخت
رباعی شمارهٔ 55 : برگ از طوبی به کوشش باد نریخت
رباعی شمارهٔ 56 : ای محو مجاز، دیده بی‌بصرت
رباعی شمارهٔ 57 : ای گل، که چنین کرد ز خود بی خبرت؟
رباعی شمارهٔ 58 : بی محنت شب‌گیر و غم ایوارت
رباعی شمارهٔ 59 : ای دوست که از تو باصفا شد صورت
رباعی شمارهٔ 60 : ای عشق، اجل چیست بر شمشیرت؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نیک بخت آن کسی که داد و بخورد
* شوربخت آن که او نخورد و نداد
شعر کامل
رودکی
* رهنوردانی که چون خورشید تنها می روند
* از زمین پست بر اوج ثریا می روند
شعر کامل
صائب تبریزی
* ندانمت که چه گویم تو هر دو چشم منی
* که بی وجود شریفت جهان نمی‌بینم
شعر کامل
سعدی