لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حافظ_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 421 : در سرای مغان رفته بود و آب زده
غزل شمارهٔ 422 : ای که با سلسله زلف دراز آمده‌ای
غزل شمارهٔ 423 : دوش رفتم به در میکده خواب آلوده
غزل شمارهٔ 424 : از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای
غزل شمارهٔ 425 : دامن کشان همی‌شد در شرب زرکشیده
غزل شمارهٔ 426 : از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
غزل شمارهٔ 427 : چراغ روی تو را شمع گشت پروانه
غزل شمارهٔ 428 : سحرگاهان که مخمور شبانه
غزل شمارهٔ 429 : ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می
غزل شمارهٔ 430 : به صوت بلبل و قمری اگر ننوشی می
غزل شمارهٔ 431 : لبش می‌بوسم و در می‌کشم می
غزل شمارهٔ 432 : مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی
غزل شمارهٔ 433 : ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
غزل شمارهٔ 434 : ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی
غزل شمارهٔ 435 : با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
غزل شمارهٔ 436 : آن غالیه خط گر سوی ما نامه نوشتی
غزل شمارهٔ 437 : ای قصه بهشت ز کویت حکایتی
غزل شمارهٔ 438 : سبت سلمی بصدغیها فؤادی
غزل شمارهٔ 439 : دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی
غزل شمارهٔ 440 : سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی
غزل شمارهٔ 441 : چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی
غزل شمارهٔ 442 : به جان او که گرم دسترس به جان بودی
غزل شمارهٔ 443 : چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری
غزل شمارهٔ 444 : شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری
غزل شمارهٔ 445 : تو را که هر چه مراد است در جهان داری
غزل شمارهٔ 446 : صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری
غزل شمارهٔ 447 : بیا با ما مورز این کینه داری
غزل شمارهٔ 448 : ای که در کوی خرابات مقامی داری
غزل شمارهٔ 449 : ای که مهجوری عشاق روا می‌داری
غزل شمارهٔ 450 : روزگاریست که ما را نگران می‌داری

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت
* بشکست عهد وز غم ما هیچ غم نداشت
شعر کامل
حافظ
* گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس
* زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس
شعر کامل
حافظ
* دی گله‌ای ز طره‌اش کردم و از سر فسوس
* گفت که این سیاه کج گوش به من نمی‌کند
شعر کامل
حافظ