لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال‌الدین اسماعیل_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : دلبرم هم ز بامداد برفت
غزل شمارهٔ 32 : باد نوروزی ره بستان گرفت
غزل شمارهٔ 33 : ای مرا کرده مشوّش زلفت
غزل شمارهٔ 34 : چه باشد گر ز من یادت نیاید
غزل شمارهٔ 35 : تا بکف جام می توانم دید
غزل شمارهٔ 36 : اهل تو بازار گوهر بشکند
غزل شمارهٔ 37 : دل ز غم عشق تو کی جان برد؟
غزل شمارهٔ 38 : ز لعلت عکس در جام می افتاد
غزل شمارهٔ 39 : دل بدان دلنواز خواهم داد
غزل شمارهٔ 40 : دلم نخست که دل بر وفای یار نهاد
غزل شمارهٔ 41 : رخت تاثیر آهی بر نتابد
غزل شمارهٔ 42 : نفس باد صبا می جنبد
غزل شمارهٔ 43 : کسی که دل به سر زلف یار در بندد
غزل شمارهٔ 44 : رنگ رویت بر ارغوان خندد
غزل شمارهٔ 45 : رخی چنان که ز خورشید و ماه نتوان کرد
غزل شمارهٔ 46 : یار با ما وفا نخواهد کرد
غزل شمارهٔ 47 : زلف تو کان همه سرها دارد
غزل شمارهٔ 48 : رخ و زلفت از شگرفی، صفت بهار دارد
غزل شمارهٔ 49 : تاب جمال تو آفتاب ندارد
غزل شمارهٔ 50 : دلبرم رسم خود چنین دارد
غزل شمارهٔ 51 : دل من ز اندوه ننگی ندارد
غزل شمارهٔ 52 : هر که چون روی تو رویی دارد
غزل شمارهٔ 53 : عشق تو گردست در زمانه برآرد
غزل شمارهٔ 54 : گل زرشک تو پیرهن بدرد
غزل شمارهٔ 55 : سپیده دم بصبوحی شتاب باید کرد
غزل شمارهٔ 56 : دوش با من نگار من آن کرد
غزل شمارهٔ 57 : مکن ای دوست اگر بتوان کرد
غزل شمارهٔ 58 : ز رویت دسته گل می توان کرد
غزل شمارهٔ 59 : باد بر خاک ترک تازی کرد
غزل شمارهٔ 60 : باز ما را رخ زیبای تو در کار آورد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* من قدم بیرون نمی‌یارم نهاد از کوی دوست
* دوستان معذور داریدم که پایم در گلست
شعر کامل
سعدی
* از سیاهی نامه اعمال خود را پاک کرد
* هر که زین ماتم سرا با موی چون کافور رفت
شعر کامل
صائب تبریزی
* رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید
* وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید
شعر کامل
حافظ