لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال‌الدین اسماعیل_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : سحرگهان که دم صبح در هوا گیرد
غزل شمارهٔ 62 : سحرگهان که دم صبح در چمن گیرد
غزل شمارهٔ 63 : دلم از آتش غم چنان می گدازد
غزل شمارهٔ 64 : اگر دلدار من روزی، نقاب از رخ بر اندازد
غزل شمارهٔ 65 : سوز عشقت جگر همی سوزد
غزل شمارهٔ 66 : سحرگهان که صبا نافۀ ختن بیزد
غزل شمارهٔ 67 : اومید آدمی بوصالت نمی رسد
غزل شمارهٔ 68 : شب نیست کم ز هجر تو صد غم نمی رسد
غزل شمارهٔ 69 : نام تو بر زبان من باشد
غزل شمارهٔ 70 : هر کرا زلف عنبرین باشد
غزل شمارهٔ 71 : گر بر دل من رحم کند یارچه باشد؟
غزل شمارهٔ 72 : دلبرم سوی سفر خواهد شد
غزل شمارهٔ 73 : در عشق تو دل بجان همی کوشد
غزل شمارهٔ 74 : دلم هر شب از عشق چندان بنالد
غزل شمارهٔ 75 : مژده ایدل که یار باز آمد
غزل شمارهٔ 76 : سزد گر غنچه چون من دلخوش آمد
غزل شمارهٔ 77 : باد صبا بین که چها می کند
غزل شمارهٔ 78 : درد دل از حد گذشت و یار نداند
غزل شمارهٔ 79 : آه کان قاعدۀ وصل چنان هم بنماند
غزل شمارهٔ 80 : رخ خوبت به قمر می ماند
غزل شمارهٔ 81 : خبر گل بچمن می آرند
غزل شمارهٔ 82 : تا نگارم رای رفتن می زند
غزل شمارهٔ 83 : سحرگهان که گریبان آفتاب کشند
غزل شمارهٔ 84 : ای دل ترا گر آرزوی بیغمی کند
غزل شمارهٔ 85 : شاید که دل ز عشق قیامت همی کند
غزل شمارهٔ 86 : یا رب! این بچّۀ ترکان چه ز ما می خواهند؟
غزل شمارهٔ 87 : روی از آن خوبتر تواند بود؟
غزل شمارهٔ 88 : از گلبن زمانه مرا بهره خار بود
غزل شمارهٔ 89 : هر شبی از سر شک من، دامن خاک تر شود
غزل شمارهٔ 90 : هر که بروی لعل شیرین تو فرمان می دهد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از آن اهل دل در پی هرکسند
* که باشد که روزی به مردی رسند
شعر کامل
سعدی
* خمار آلوده ام، سود و زیان خود نمی دانم
* به یک پیمانه سودا می کنم دنیی و عقبی را
شعر کامل
صائب تبریزی
* چون تو در بستان برافکندی نقاب
* لاله را دل بر گل و نسرین بسوخت
شعر کامل
خواجوی کرمانی