لینک اشتراک گذاری
کپی شد
ناصرخسرو_دیوانقصیده ها
قصیدهٔ شمارهٔ 61 : چند گوئی که؟ چو ایام بهار آید
قصیدهٔ شمارهٔ 62 : در درج سخن بگشای بر پند
قصیدهٔ شمارهٔ 63 : آزردن ما زمانه خو دارد
قصیدهٔ شمارهٔ 64 : خردمند را می چه گوید خرد؟
قصیدهٔ شمارهٔ 65 : کسی که قصد ز عالم به خواب و خور دارد
قصیدهٔ شمارهٔ 66 : خوب یکی نکته یادم است زاستاد
قصیدهٔ شمارهٔ 67 : جان و خرد رونده بر این چرخ اخضرند
قصیدهٔ شمارهٔ 68 : بالای هفت چرخ مدور دو گوهرند
قصیدهٔ شمارهٔ 69 : چند گردی گردم ای خیمهٔ بلند؟
قصیدهٔ شمارهٔ 70 : ای هفت مدبر که بر این پرده سرائید
قصیدهٔ شمارهٔ 71 : ای خواجه جهان حیل بسی داند
قصیدهٔ شمارهٔ 72 : هوشیاران ز خواب بیدارند
قصیدهٔ شمارهٔ 73 : مرد چو با خویشتن شمار کند
قصیدهٔ شمارهٔ 74 : صبا باز با گل چه بازار دارد؟
قصیدهٔ شمارهٔ 75 : هر که جان خفته را از خواب جهل آوا کند
قصیدهٔ شمارهٔ 76 : کسی کز راز این دولاب پیروزه خبر دارد
قصیدهٔ شمارهٔ 77 : چون همی بوده‌ها بفرساید
قصیدهٔ شمارهٔ 78 : آمد بهار و نوبت صحرا شد
قصیدهٔ شمارهٔ 79 : تا مرد خر و کور کر نباشد
قصیدهٔ شمارهٔ 80 : ای شده چاکر آن درگه انبوه بلند
قصیدهٔ شمارهٔ 81 : جز که هشیار حکیمان خبر از کار ندارند
قصیدهٔ شمارهٔ 82 : نندیشم از کسی که به نادانی
قصیدهٔ شمارهٔ 83 : مردم سفله به سان گرسنه گربه
قصیدهٔ شمارهٔ 84 : این دهر باشگونه چو بستیزد
قصیدهٔ شمارهٔ 85 : چو تنها بوی گربه‌ات مونس آید
قصیدهٔ شمارهٔ 86 : ز بند آز بجز عاقلان نرسته‌ستند
قصیدهٔ شمارهٔ 87 : از بهر چه این خر رمه بی‌بند و فسارند؟
قصیدهٔ شمارهٔ 88 : وعدهٔ این چرخ همه باد بود
قصیدهٔ شمارهٔ 89 : فرو مایه چون سیر خورده بباشد
قصیدهٔ شمارهٔ 90 : گویمت چگونه شود زنده کو هلاک شود:

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دل می رود به حلقه زلفش به پای خود
* دام آنچنان خوش است و شکار اینچنین خوش است
شعر کامل
صائب تبریزی
* عاشق از بار لباس عاریت آسوده است
* بید مجنون را کلاه و جامه از موی خودست
شعر کامل
صائب تبریزی
* گل سوری که عروس چمنش می‌خوانند
* گو بده باده درین حجله که سورست اینجا
شعر کامل
خواجوی کرمانی