لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 5431 : معنی بسیار را از لفظ کم جان می دهم
غزل شمارهٔ 5432 : خاکمال دشمن سرکش به تمکین می دهم
غزل شمارهٔ 5433 : از حجاب عشق محروم از گل روی توایم
غزل شمارهٔ 5434 : ما ز حرف پوچ مانند صدف لب بسته ایم
غزل شمارهٔ 5435 : ما ز فیض بیخودی از خودپرستی رسته ایم
غزل شمارهٔ 5436 : ما رگ جان را به آن زلف پریشان بسته ایم
غزل شمارهٔ 5437 : ما ز بیکاری ز فکر کار فارغ گشته ایم
غزل شمارهٔ 5438 : در ره باطل ز پا چون نقش پا افتاده ایم
غزل شمارهٔ 5439 : ما درین وحشت سرا آتش عنان افتاده ایم
غزل شمارهٔ 5440 : ما چو موج خوش عنان در بحر و بر افتاده ایم
غزل شمارهٔ 5441 : ما وفاداری به اسباب جهان نسپرده ایم
غزل شمارهٔ 5442 : زیر سقف چرخ بیدردانه پا افشرده ایم
غزل شمارهٔ 5443 : ما به اکسیر قناعت خاک را زر کرده ایم
غزل شمارهٔ 5444 : رانده درگاه حق را داغ محرومی سزاست
غزل شمارهٔ 5445 : ما به روی تلخ صلح از اهل عالم کرده ایم
غزل شمارهٔ 5446 : عشق را در تنگنای سینه پنهان کرده ایم
غزل شمارهٔ 5447 : ما دماغ خشک را از باده گلشن کرده ایم
غزل شمارهٔ 5448 : ما ز سر بیرون هوای سیر گردون کرده ایم
غزل شمارهٔ 5449 : چون سبو تا ما ز دست خویش بالین کرده ایم
غزل شمارهٔ 5450 : چهره از عشق جوانان ارغوانی کرده ایم
غزل شمارهٔ 5451 : ما که سطر کهکشان از لوح گردون خوانده ایم
غزل شمارهٔ 5452 : ما چو سرو از راستی دامن به بار افشانده ایم
غزل شمارهٔ 5453 : ما به چشم انجم و افلاک خار افشانده ایم
غزل شمارهٔ 5454 : لطف کن مطرب رهی سر کن که بر جا مانده ایم
غزل شمارهٔ 5455 : گر چه ما سر پیش از جوش ثمر افکنده ایم
غزل شمارهٔ 5456 : عشق را در بند جسم از پیچ و تاب افکنده ایم
غزل شمارهٔ 5457 : روزگاری در رگ جان پیچ و تاب افکنده ایم
غزل شمارهٔ 5458 : ما ز وری آتشین او نقاب افکنده ایم
غزل شمارهٔ 5459 : ما دل خود را ز غفلت در گناه افکنده ایم
غزل شمارهٔ 5460 : ما به چشم کوته اندیشان چنین آسوده ایم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* فریب مهربانی خوردم از گردون، ندانستم
* که در دل بشکند خاری که بیرون آرد از پایم
شعر کامل
صائب تبریزی
* مرا به حلقه صحبت مخوان ز تنهایی
* که نخل خوش ثمر من غنی ز پیوندست
شعر کامل
صائب تبریزی
* دلا چندم بریزی خون ز دیده شرم دار آخر
* تو نیز ای دیده خوابی کن مراد دل بر آر آخر
شعر کامل
حافظ