لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 5491 : گر چه بی ثمر مانند سرو و بید و شمشادم
غزل شمارهٔ 5492 : به رغبت نقد جان به یار سیمبر دارم
غزل شمارهٔ 5493 : به ناکامی ز خاک آستانت دردسر بردم
غزل شمارهٔ 5494 : غبار هستی خود سرمه چشم فنا کردم
غزل شمارهٔ 5495 : نظر را تا چراغ گوشه محراب خود کردم
غزل شمارهٔ 5496 : زغفلت عمر خود را چون قلم صرف سخن کردم
غزل شمارهٔ 5497 : نخوردم نیش خاری تا وداع رنگ و بو کردم
غزل شمارهٔ 5498 : نه از خامی در آتش ناله و فریاد می کردم
غزل شمارهٔ 5499 : اگر بی پرده در گلزار افغان ساز می کردم
غزل شمارهٔ 5500 : اگر می داشتم بال و پری پرواز می کردم
غزل شمارهٔ 5501 : اگر دل را ز خاشاک علایق پاک می کردم
غزل شمارهٔ 5502 : سواد شهر را از گریه گرهامون نمی کردم
غزل شمارهٔ 5503 : به هر حالی که باشد گرد گل همچون صبا گردم
غزل شمارهٔ 5504 : پریشان چند در وحشت سرای آب و گل کردم
غزل شمارهٔ 5505 : نه بهر آب از سوز دل بیتاب می گردم
غزل شمارهٔ 5506 : شبی صدبار برگرد دل افکار می گردم
غزل شمارهٔ 5507 : به من گر درد و داغی می رسد خوشحال می گردم
غزل شمارهٔ 5508 : ز گفت و گو سبک چون موج طوفان دیده می گردم
غزل شمارهٔ 5509 : به قدر آشنایان از خرد بیگانه می گردم
غزل شمارهٔ 5510 : نیم نومید از عقبی گر از دنیا گره خوردم
غزل شمارهٔ 5511 : برآن می داردم همت که از افغان دهن بندم
غزل شمارهٔ 5512 : دل صد پاره خود را به زلف یار می بندم
غزل شمارهٔ 5513 : به پیغام زبانی از دهان یار خرسندم
غزل شمارهٔ 5514 : نمی خوردم غم دنیا اگر دیندار می بودم
غزل شمارهٔ 5515 : زبان تا بود گویا، تیغ می بارید بر فرقم
غزل شمارهٔ 5516 : ندیدم روز خوش تا چون قلم روی سخن دیدم
غزل شمارهٔ 5517 : ز دست خشک مرجان ناامید از بحر گردیدم
غزل شمارهٔ 5518 : بر آن پای حنایی روی زرد خویش مالیدم
غزل شمارهٔ 5519 : پس از عمری ز چشمت یک نگاه آشنا دیدم
غزل شمارهٔ 5520 : نبرد از سینه جام باده گلرنگ زنگارم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ما
* گفت آنک یافت می‌نشود آنم آرزوست
شعر کامل
مولوی
* شکایت نامه ما سنگ را در گریه می آرد
* مهیای گرستن شو، دگر مکتوب ما بگشا
شعر کامل
صائب تبریزی
* چه با رنج باشی چه با تاج و تخت
* ببایدت بستن به فرجام رخت
شعر کامل
فردوسی