لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 781 : دایم ز خود سفر چو شرر می کنیم ما
غزل شمارهٔ 782 : از گریه خاک دام چمن می کنیم ما
غزل شمارهٔ 783 : تا چند نقشبند تمنا شویم ما
غزل شمارهٔ 784 : رنگین تر از حناست بهار و خزان ما
غزل شمارهٔ 785 : لرزید بس که دل به تن ناتوان ما
غزل شمارهٔ 786 : روشن چسان شود به تو سوز نهان ما؟
غزل شمارهٔ 787 : بر رو چو برگ گل ندویده است خون ما
غزل شمارهٔ 788 : از بس سترد گرد ملال از جبین ما
غزل شمارهٔ 789 : رحمت گرفته روی ز گرد گناه ما
غزل شمارهٔ 790 : صبح جهان بود نفس غم زدای ما
غزل شمارهٔ 791 : رزق ملایک است نوای رسای ما
غزل شمارهٔ 792 : آمد خزان و تر نشد از می گلوی ما
غزل شمارهٔ 793 : دستی که شد به گردش پیمانه آشنا
غزل شمارهٔ 794 : افکنده اند در جگر سنگ رخنه ها
غزل شمارهٔ 795 : وقت است جوش باده زند لاله زارها
غزل شمارهٔ 796 : ای روشن از فروغ تو چشم چراغ ها
غزل شمارهٔ 797 : نتوان به بی مثال رسید از مثال ها
غزل شمارهٔ 798 : در آتشم ز دیده شوخ ستاره ها
غزل شمارهٔ 799 : وقت است سربرآورد از خاک، لاله ها
غزل شمارهٔ 800 : از دست و تیغ عشق فگارند لاله ها
غزل شمارهٔ 801 : گر صافدلی هست شراب است در اینجا
غزل شمارهٔ 802 : در زلف مده راه دگر باد صبا را
غزل شمارهٔ 803 : از خویش برآورد تمنای تو ما را
غزل شمارهٔ 804 : اندیشه ز طوفان نبود دیده تر را
غزل شمارهٔ 805 : از بدگهری می شکند گوهر رز را
غزل شمارهٔ 806 : از زخم زبان نیست گزیر اهل رقم را
غزل شمارهٔ 807 : تا سوخت به داغ تو محبت جگرم را
غزل شمارهٔ 808 : از خلق خبر نیست ز خود بی خبران را
غزل شمارهٔ 809 : استاد چه حاجت بود آن سرو روان را؟
غزل شمارهٔ 810 : گمراه کند غفلت من راهبران را

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به رنگ و بوی بهار ای فقیر قانع باش
* چو باغبان نگذارد که سیب و گل چینی
شعر کامل
سعدی
* کمال سر محبت ببین نه نقص گناه
* که هر که بی‌هنر افتد نظر به عیب کند
شعر کامل
حافظ
* فاخته با کو و کو آمد کان یار کو
* کردش اشارت به گل بلبل شیرین نوا
شعر کامل
مولوی