لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 811 : ما نبض شناس رگ جانیم جهان را
غزل شمارهٔ 812 : دلگیر کند غنچه من صبح وطن را
غزل شمارهٔ 813 : تسکین ندهد خوردن می سوز درون را
غزل شمارهٔ 814 : نه کفر شناسد دل حیران و نه دین را
غزل شمارهٔ 815 : گلگونه چه حاجت بود آن روی نکو را؟
غزل شمارهٔ 816 : فانوس حجاب است چراغ سحری را
غزل شمارهٔ 817 : بر چرخ محیط است فروغ نظر ما
غزل شمارهٔ 818 : بی برگی ما برگ نشاط است چمن را
غزل شمارهٔ 819 : در قلزم می همچو حباب است دل ما
غزل شمارهٔ 820 : درمانده این جسم نزارست دل ما
غزل شمارهٔ 821 : کوشش نبرد راه به مأوای دل ما
غزل شمارهٔ 822 : از خون جگر رنگ پذیرد سخن ما
غزل شمارهٔ 823 : خوابیده تر از راه بود راحله ما
غزل شمارهٔ 824 : فریاد نخیزد ز دل پر گله ما
غزل شمارهٔ 825 : ای خانه زنبور ز فکر تو جگرها
غزل شمارهٔ 826 : کم نیست جگرداری پیران ز جوانها
غزل شمارهٔ 827 : ای خار و خس بحر ثنای تو سخن ها
غزل شمارهٔ 828 : آن کس که داد پیوند با کاه کهربا را
غزل شمارهٔ 829 : از سوز عشق چون شمع راحت کجاست ما را؟
غزل شمارهٔ 830 : چشم همیشه مستت خمار کرد ما را
غزل شمارهٔ 831 : بی قدر ساخت خود را، نخوت فزود ما را
غزل شمارهٔ 832 : بسته است چشم روشن از سیر، بال ما را
غزل شمارهٔ 833 : از آه روز گردان شبهای تار خود را
غزل شمارهٔ 834 : وحشت بود ز مردم از خویش بی خبر را
غزل شمارهٔ 835 : از بیخودی نمانده است پروای جسم، جان را
غزل شمارهٔ 836 : برق سبک عنان را پروای خار و خس نیست
غزل شمارهٔ 837 : زهی به ساعد سیمین شکوفه ید بیضا
غزل شمارهٔ 838 : ز موج خویش بود تازیانه ریگ روان را
غزل شمارهٔ 839 : ز راستی نبود خجلتی گشاده جبین را
غزل شمارهٔ 840 : ز جوش عشق شود با قوام، شیره جانها

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زلف تو برد دین و دل و عقل و هوش من
* شب پاک خانه را نتوان رفتن این چنین
شعر کامل
صائب تبریزی
* تا به شطرنج نظر با آن دو رخ بردیم دست
* در نخستین دست نقدِ دین و دل در باختیم
شعر کامل
جامی
* ساعتی کز درم آن سرو روان بازآمد
* راست گویی به تن مرده روان بازآمد
شعر کامل
سعدی