لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 451 : نه هر دل جای سودای تو باشد
شمارهٔ 452 : هر که نبرد آب خود چشمه کوثر شود
شمارهٔ 453 : خار پیراهن مشو آسودگان خاک را
شمارهٔ 454 : غم مرا در جان بی حاصل نمی گیرد قرار
شمارهٔ 455 : آشیان بلبلان پر گل شد از جوش بهار
شمارهٔ 456 : باز دارم نعل در آتش ز پیکان دگر
شمارهٔ 457 : ای ز رویت هر نظر محو تماشای دگر
شمارهٔ 458 : نوازش می کند بی حاصلان را آسمان کمتر
شمارهٔ 459 : با بخت تیره کوکب ما را چه اعتبار؟
شمارهٔ 460 : درویش خامش است ز مبرم کشنده تر
شمارهٔ 461 : اقبال، گلی از چمن نیت خیرست
شمارهٔ 462 : ای دل بی تاب زاری واگذار
شمارهٔ 463 : رزق نزدیکان حق آید به پای خویشتن
شمارهٔ 464 : رنگ من کرده به بال و پر عنقا پرواز
شمارهٔ 465 : سرو از قد تو کسب رعونت کند هنوز
شمارهٔ 466 : چون مسیحا فرد شو دل زنده جاوید باش
شمارهٔ 467 : مست ناز من چنین مغرور و بی پروا مباش
شمارهٔ 468 : یوسف من از زلیخا مشربان دامن بکش
شمارهٔ 469 : سرمه یعقوب را مالیده گرد دامنش
شمارهٔ 470 : کاکل او درهم است از شورش سودای خویش
شمارهٔ 471 : فصل گل می گذرد بی قدح و جام مباش
شمارهٔ 472 : آن که از چاک دل خویش بود محرابش
شمارهٔ 473 : آه کان سرو گل اندام ز رعنایی ها
شمارهٔ 474 : موجه ای کو که ز دریا نبود ما و منش؟
شمارهٔ 475 : خرقه ای دوختم از داغ جنون بر تن خویش
شمارهٔ 476 : به گوشه قفس از آشیانه قانع باش
شمارهٔ 477 : از عشق اگر لاف زنی دشمن کین باش
شمارهٔ 478 : خطی که دمید گرد رخسارش
شمارهٔ 479 : تیغی که غمزه تو کند سایه پرورش
شمارهٔ 480 : در گرد خط نهان شد روی عرق فشانش

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کسی را که همت بلند اوفتد
* مرادش کم اندر کمند اوفتد
شعر کامل
سعدی
* ذره ذره کاندرین ارض و سماست
* جنس خود را هر یکی چون کهرباست
شعر کامل
مولوی
* گفتا چراست خالی گفتم ز بیم رهزن
* گفتا که کیست رهزن گفتم که این ملامت
شعر کامل
مولوی