لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سنایی_حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقهالباب الاوّل: در توحید باری تعالی
شمارهٔ 31-اندر شکر و شکایت : شاکر لطف و رحمتش دیندار
شمارهٔ 32-فی‌اطّلاعه علی ضمائرالعباد : دانش او رهی رعایت کن
شمارهٔ 33-اندر رزق گوید : جانور را چو خوانش پیش نهاد
شمارهٔ 34-تمثیل : زالکی کرد سر برون ز نهفت
شمارهٔ 35-حکایت مرغ با گبر : آن بنشنیده‌ای که بی‌نم ابر
شمارهٔ 36-تمثیل در بیداری : نه بپرسید کاهلی ز علی
شمارهٔ 37-اندر حب و محبت : عاشقان سوی حضرتش سرمست
شمارهٔ 38-اندر تجرید گوید : هرکه خواهد ولایت تجرید
شمارهٔ 39-فی سلوک طریق الآخرة : اینهمه علم جسم مختصر است
شمارهٔ 40-التمثیل لابن الغافل والاب العاقل : به پسر شیخ گوکانی گفت
شمارهٔ 41-حکایت : در مناجات پیر شبلی گفت
شمارهٔ 42-فی‌التوکّل : پی منه با نفاق بر درگاه
شمارهٔ 43-فی توکل العجوز : حاتم آنگه که کرد عزم حرم
شمارهٔ 44-ایضاً فی‌التوکّل : ربع مسکون چو از طریق شمار
شمارهٔ 45-التمثّل فی‌الرؤیاء و تعبیره و هو ثمانون رؤیا عجیبة : خلق تا در جهانِ اسبابند
شمارهٔ 46-فی رؤیا الأثواب و الأوانی : جامهٔ کهنه رنج و اندوه است
شمارهٔ 47-فی رؤیا الصنّاعین : مرد طبّاخ نعمت بسیار
شمارهٔ 48-فی رؤیا البهائم : خر بود خادمی ولی کاهل
شمارهٔ 49-فی رؤیاء السّباع : شیر خصمی مسلّط و مغرور
شمارهٔ 50-فی رؤیا النّیّرین والکواکب الخمسة السیّارة : دیدن آفتاب را در خواب
شمارهٔ 51-فی تناقض الدارین : علّت روز و شب خور است و زمین
شمارهٔ 52-اندر ایثار : هرچه داری برای حق بگذار
شمارهٔ 53-قصهٔ قیس‌بن عاصم رضی‌الله عنه : آن زمان کز خدای نزد رسول
شمارهٔ 54-فی الاتحاد : در جهان یک زیان چو سودِ تو نیست
شمارهٔ 55-در اتّصال بدو گوید : چند گویی رسیدگی چه بُوَد
شمارهٔ 56-من اَمَنَ بطاعته فقد خَسَر خُسراناً مبینا : روبهی پیر روبهی را گفت
شمارهٔ 57-من زَهَد فی‌الدّنیا وَجَد مُلکا لایبلی : بود پیری به بصره در زاهد
شمارهٔ 58-فی صفة‌الزهد و الزّاهد : زاهدی از میان قوم بتاخت
شمارهٔ 59-فی حُبّ الدُّنیا و صفة اهله : هست شهری بزرگ در حد روم
شمارهٔ 60-قال اَلنبّی صلّی‌الله عَلَیه وَ سلَم: فرغ‌الله تعالی عَن‌الخلقِ والخُلق والاجلِ وَالرزقِ التمثیل فی نَحنُ قَسَمنا : هرچه آن کدخدای دکاندار

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
* بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت
شعر کامل
سعدی
* تو چنگ فزونی زدی بر جهان
* گذشتند بر تو بسی همرهان
شعر کامل
فردوسی
* اگر هوشمندی به معنی گرای
* که معنی بماند ز صورت بجای
شعر کامل
سعدی