لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 61 : کس نبودش خبر از زشتی و زیبایی ما
غزل شمارۀ 62 : این حسن و ملاحت نگر آن کان نمک را
غزل شمارۀ 63 : دل اگر زغم خروشد چه غم از خروش اورا
غزل شمارۀ 64 : پیش تو دیده گر نبود غرق خون مرا
غزل شمارۀ 65 : اگرچه از رخ خود چشم بسته یی ما را
غزل شمارۀ 66 : اگر تو وصل نبخشی چه چاره سوخته را
غزل شمارۀ 67 : چون شمع اگرچه آنمه مهرش گداخت ما را
غزل شمارۀ 68 : پیش از آن کین گرد هستی سر زند از خاک ما
غزل شمارۀ 69 : در گریبان ریز ساغر زاهد سالوس را
غزل شمارۀ 70 : زشت است کان نکورو از حد برد جفا را
غزل شمارۀ 71 : چون تو گویی سخن این دلشده را گوش کجا
غزل شمارۀ 72 : نقشبندی که کسان عاشق و مستند او را
غزل شمارۀ 73 : نیست آن در که ز گوش آمده تا دوش ترا
غزل شمارۀ 74 : باز چون شمع سحر رشته جان سوخت مرا
غزل شمارۀ 75 : زفتراک سوار من چه معراجی است آهورا
غزل شمارۀ 76 : چون به زنجیر محبت بسته یی پای مرا
غزل شمارۀ 77 : چه عقل و دانش و هوشیست بر کمال مرا
غزل شمارۀ 78 : بود که گریه بشوید خط گناه مرا
غزل شمارۀ 79 : گر شبی بردارد آن شمع از مه عارض نقاب
غزل شمارۀ 80 : یامن ناصبور را سوی خود از وفا طلب
غزل شمارۀ 81 : پای بوس آن بت سنگین دل یا قوت لب
غزل شمارۀ 82 : کرد بیدارم ز خواب بیخودی آن آفتاب
غزل شمارۀ 83 : از جوش گریه دارم پیشت خروش امشب
غزل شمارۀ 84 : سخن چه حاجت اگر دل مقابل افتادست
غزل شمارۀ 85 : گر ساقی بدمست به خشم از بر ما رفت
غزل شمارۀ 86 : باز از بویت دل پژمرده در نشوو نماست
غزل شمارۀ 87 : گر کعبه نشین بامن مستش سر ناز است
غزل شمارۀ 88 : بس که دل پر آتشم بهر تو آه کرده است
غزل شمارۀ 89 : گشاد صد دل از آن غنچه شکر خند است
غزل شمارۀ 90 : من و مجنون دو اسیریم که غم شادی ماست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* یا رب به وقت گل گنه بنده عفو کن
* وین ماجرا به سرو لب جویبار بخش
شعر کامل
حافظ
* همه دانش ما به بیچارگیست
* به بیچارگان بر بباید گریست
شعر کامل
فردوسی
* به وصلش تا رسم صد بار بر خاک افکند شوقم
* که نو پروازم و شاخ بلندی آشیان دارم
شعر کامل
نظیری نیشابوری