لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 151 : ز قامت تو چگویم که فتنها برخاست
غزل شمارۀ 152 : لاف صاحب نظری از دل هشیار خوش است
غزل شمارۀ 153 : مصر شرف از حسن ادب یوسف جان یافت
غزل شمارۀ 154 : عاشقم بر آن بت و دل خون که از اندیشه است
غزل شمارۀ 155 : ز بس کز سست پیوندی گهش صلحست و گه جنگست
غزل شمارۀ 156 : سوخت صدجان سرو من تا حسن او بالا گرفت
غزل شمارۀ 157 : ببین که کار من از غم چه سخت افتادست
غزل شمارۀ 158 : گر زخم عشق بر دل مردم جراحت است
غزل شمارۀ 159 : آنی که فتنها همه از یک نگاه تست
غزل شمارۀ 160 : دوستان خواب اجل بی وصل یارم آرزوست
غزل شمارۀ 161 : تا چند باشد این غم پنهان که با من است
غزل شمارۀ 162 : مست شد صوفی و جنگش بر سر پیمانه است
غزل شمارۀ 163 : پیش تو داد من ز جور زمانه است
غزل شمارۀ 164 : هرچند که ابروی تو جز رهزن دین نیست
غزل شمارۀ 165 : تو گر پروانه یی همچون خلیل آتش گلستان است
غزل شمارۀ 166 : فرهاد را ز شیرین، حرمان ز بخت شور است
غزل شمارۀ 167 : اگرچه خانه خرابی زباده ای ساقی است
غزل شمارۀ 168 : نیست در صحرا پی آهو که هر جا رفته است
غزل شمارۀ 169 : بی سوز محبت نتوان دل به بتان بست
غزل شمارۀ 170 : کاسه چشم من از شوق گل رخسار دوست
غزل شمارۀ 171 : بلبل زسوز زار من آهنگ برگرفت
غزل شمارۀ 172 : مارا تنی چو صورت دیوار مانده است
غزل شمارۀ 173 : چراغ عشق من افروخت شمع خلوت دوست
غزل شمارۀ 174 : گر بسوزد تن زارم بر من خار و خسی است
غزل شمارۀ 175 : گوهر دل گم شد و وقت فراغ از دست رفت
غزل شمارۀ 176 : دی از نظر چو سرو و خرامان من گذشت
غزل شمارۀ 177 : مجال حلقه صحبت کرابخانه تست؟
غزل شمارۀ 178 : ما عاشقیم و روی بتان قبله گاه ماست
غزل شمارۀ 179 : شمع را پیش رخت اشک نیاز اینهمه چیست
غزل شمارۀ 180 : سگ کوی تو که شب تا بسحر پیش من است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مبین حقیر گدایان عشق را کاین قوم
* شهان بی کمر و خسروان بی کلهند
شعر کامل
حافظ
* خود ز فلک برتریم وز ملک افزونتریم
* زین دو چرا نگذریم منزل ما کبریاست
شعر کامل
مولوی
* از حجاب حسن شرم آلوده لیلی هنوز
* بید مجنون سر به زیر انداختن بار آورد
شعر کامل
صائب تبریزی