لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 211 : من که چون شمع ز داغ تو صدم روشنی است
غزل شمارۀ 212 : نوروز من از طلعت چون ماه تو عید است
غزل شمارۀ 213 : ز گریه دل پر و لب همچو غنچه خندان است
غزل شمارۀ 214 : گر کوه تحمل کسی از بار ستم نیست
غزل شمارۀ 215 : سکون خاطر من بی تو سرو قامت نیست
غزل شمارۀ 216 : گر تیغ تو خواهد سرو جان هم چه نزاع است
غزل شمارۀ 217 : اسیر عشق ترا میل گشت باغ کجاست
غزل شمارۀ 218 : تاخار عشق در جگر من شکسته است
غزل شمارۀ 219 : بمردمی چو سگ یار کس بعالم نیست
غزل شمارۀ 220 : گریه ام دید و چو گل از خنده آن مهوش شکفت
غزل شمارۀ 221 : خوش درآ در خانه دل زانکه جان از خانه رفت
غزل شمارۀ 222 : دل ز غم تا کی کند فریاد، خاموشی خوش است
غزل شمارۀ 223 : دیوانه یارم من و با کس نظرم نیست
غزل شمارۀ 224 : سرومن، صد خارم از دست تو در پا رفته است
غزل شمارۀ 225 : هر که عاشق شد چو شمع آزاده از دل مردگی است
غزل شمارۀ 226 : گیرم که دل از یاد تو خرسند توان داشت
غزل شمارۀ 227 : بازم از چشم آنسوار سرکش خونخوار رفت
غزل شمارۀ 228 : جانم در آتش از ستم ماهپاره ایست
غزل شمارۀ 229 : چشم مست گر کشد هر گوشه خلقی یغمست
غزل شمارۀ 230 : گذشت در هوست عمر و یک نفس باقی است
غزل شمارۀ 231 : رقیب مانع دیدار یار من شده است
غزل شمارۀ 232 : حسن تو گرچه با همه کس در تجلی است
غزل شمارۀ 233 : با خوش نفسی می خور اگر ماهوشی نیست
غزل شمارۀ 234 : نرگس رعنا اگر چشم و چراغ گلشن است
غزل شمارۀ 235 : جهان جوان ز بهار و خزان پیری ماست
غزل شمارۀ 236 : بکوی عشق که طوفان نوح از آن وادی است
غزل شمارۀ 237 : از لطف اگرچه با سگ خویشت عجب خوش است
غزل شمارۀ 238 : شمع رخسار بتان خانه ز بنیاد بسوخت
غزل شمارۀ 239 : وادی مجنون و شان، عالم آزادی است
غزل شمارۀ 240 : بسکه هرجا صفت خون دل آشامی ماست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خون ما افتادگان را کی توان پامال کرد؟
* خونبهای شبنم از خورشید می گیریم ما
شعر کامل
صائب تبریزی
* بناهای آباد گردد خراب
* ز باران وز تابش آفتاب
شعر کامل
فردوسی
* لب از ترشح می پاک کن برای خدا
* که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد
شعر کامل
حافظ