لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 271 : عید قربان شد و سر در ره جولان تو رفت
غزل شمارۀ 272 : سینه ایصوفی اگر صاف است چو آیینه ات
غزل شمارۀ 273 : خوش آنکه دور فلک بر مراد من میگشت
غزل شمارۀ 274 : تو آفتابی و تا ذره یی ز من باقی است
غزل شمارۀ 275 : این چه سروست که از گلشن جان خاسته است
غزل شمارۀ 276 : گه نظاره دلم ایمن از رقیبان است
غزل شمارۀ 277 : بهلاک خود نپوشم نظر از رخ چو ماهت
غزل شمارۀ 278 : همچو چنگ افغان من بی زخم بیدادی نخاست
غزل شمارۀ 279 : بکوی میکده آخر سبوی ما بشکست
غزل شمارۀ 280 : امروز غیر غم زتو هیچم نصیب نیست
غزل شمارۀ 281 : در بهار نوجوانی باغ ما از گل تهی است
غزل شمارۀ 282 : عاشق آن نیست که شد محرم و همدم بر دوست
غزل شمارۀ 283 : دلا، خار ستم از پا برون خواهد شدن وقت است
غزل شمارۀ 284 : دل مرده از آنم که مسیحا نفسی نیست
غزل شمارۀ 285 : با من از مشکین غزالان گرنه بوی آشناست
غزل شمارۀ 286 : تا نشد چون نافه خون، دل بوی دلجویی نیافت
غزل شمارۀ 287 : چشم همه را بر گل روی تو نگاه است
غزل شمارۀ 288 : گل نو آمد و ما را غم دیرینه گرفت
غزل شمارۀ 289 : صبر تلخ است و دوای من خونین جگر است
غزل شمارۀ 290 : کار از دهان او همه دم بر مراد نیست
غزل شمارۀ 291 : گاه گاهم خانه از برق وصالش روشن است
غزل شمارۀ 292 : ای سبز تلخ این نگه جان گداز چیست
غزل شمارۀ 293 : سراپا شمع از آن نورست کز آلودگی دور است
غزل شمارۀ 294 : خوش نیست بی تو ساقی گر بزم خلد باقی است
غزل شمارۀ 295 : نقد گنج کعبه جایش جز دل ویرانه نیست
غزل شمارۀ 296 : هزار شکر که مارا سر شکایت نیست
غزل شمارۀ 297 : هرکه برخاست ز سودای تو بر جا ننشست
غزل شمارۀ 298 : غیر سوز و گریه کار عاشق درمانده چیست
غزل شمارۀ 299 : صدهزاران چشم اگر بر روی یوسف ناظرست
غزل شمارۀ 300 : پیش سرمستان عشقت گلشن و گلخن یکیست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* روی او در حسن چون ما هست، می‌گویم تمام
* قد او در لطف چون سروست، بنمودیم راست
شعر کامل
اوحدی
* ازان چادر قیر بیرون کشید
* بدندان لب ماه در خون کشید
شعر کامل
فردوسی
* دستگیری نتوان داشت توقع ز غریق
* اهل دنیا همه درمانده تر از یکدگرند
شعر کامل
صائب تبریزی