لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 331 : جمال شمع چو خورشید عالم افروزست
غزل شمارۀ 332 : مگو که ماه رخ او ز گلرخان بگذشت
غزل شمارۀ 333 : آن شمع گلرخان که رخش لاله زار ماست
غزل شمارۀ 334 : بی شمع رخت هیچ صفا در دل ما نیست
غزل شمارۀ 335 : کشته تیرت که ازوی استخوانها مانده است
غزل شمارۀ 336 : هیچت ز خون ما غم روز جواب نیست
غزل شمارۀ 337 : دل که خونم خورد ای حور نه پنداری ازوست
غزل شمارۀ 338 : همه راست میل خالی که بر آن رخ جمیلست
غزل شمارۀ 339 : در سوختنم آنکه بر افروختن آموخت
غزل شمارۀ 340 : گفتی چمن بوقت گل ای همنفس خوش است
غزل شمارۀ 341 : مریز بی گنهم خون که جست و جویی
غزل شمارۀ 342 : کدام زخم که بر من ز دلستانی نیست
غزل شمارۀ 343 : عیسی دم ما همدم اگر نیست غمی نیست
غزل شمارۀ 344 : آتشی دردل من شمع رخت درزده است
غزل شمارۀ 345 : هزار سال سفر از وجود تا عدم است
غزل شمارۀ 346 : ساقی، جهان سرشک حریفان گرفته است
غزل شمارۀ 347 : در ره عشق از خضر هم زندگی واماندگی است
غزل شمارۀ 348 : تن عاشق همای لامکان است
غزل شمارۀ 349 : بحق شام وصال و بعهد روز نخست
غزل شمارۀ 350 : نوبهار آمد چو گل رخها ز می خواهد شکفت
غزل شمارۀ 351 : مرا ز عشق نه عقل و نه دین دنیایی است
غزل شمارۀ 352 : جان من در دوستی نامهربان می بینمت
غزل شمارۀ 353 : آن سرو ناز کز چمن جان دمیده است
غزل شمارۀ 354 : آن سرو هرگه از نظر من گذشته است
غزل شمارۀ 355 : برقی که ز نعل فرس سیم تنی خاست
غزل شمارۀ 356 : گر بمسجد گذری با این رخ و آن چشم مست
غزل شمارۀ 357 : پیر مغان گدای درش همچو ما بسی است
غزل شمارۀ 358 : وادی مجنون جگر سوزست و کس را تاب نیست
غزل شمارۀ 359 : حیات تشنه لبان وصل آن مسیح دم است
غزل شمارۀ 360 : مرا چو شبنم از آن مایه حیات کم است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز
* هر که دل بردن او دید و در انکار من است
شعر کامل
حافظ
* بگیر دست بتی وز زمانه دست بدار
* غلام سرو قدی باش و از جهان آزاد
شعر کامل
عبید زاکانی
* دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
* چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما
شعر کامل
حافظ