لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 301 : جان من مسکین که گرفتار غم اوست
غزل شمارۀ 302 : گر صد هزار سال وصالت میسر است
غزل شمارۀ 303 : لعل او کز برگ گل رنگین تر و نازکترست
غزل شمارۀ 304 : سر رشته غم دل چون شمع جانگدازست
غزل شمارۀ 305 : دل جگر سوخته از جان سیه بخت من است
غزل شمارۀ 306 : سرمه ره دردیده زان دارد که خاک پای اوست
غزل شمارۀ 307 : بی داغ عشق یکرگ من چون چراغ نیست
غزل شمارۀ 308 : ای لعبتی که مثل تو کس در زمانه نیست
غزل شمارۀ 309 : در زیر زلف روی تو چون گل شکفته است
غزل شمارۀ 310 : زاهد بره کعبه رود کاین ره دین است
غزل شمارۀ 311 : ایکه میپرسی که با دل همسخن در خانه کیست
غزل شمارۀ 312 : عندلیب از حسن گل افروختن داند که چیست
غزل شمارۀ 313 : خوشا کسی که بکوی تو بخت همدم اوست
غزل شمارۀ 314 : با یکدم وصلت غم عالم نتوان گفت
غزل شمارۀ 315 : عتاب و ناز تو با من ز غایت خوبی است
غزل شمارۀ 316 : کسی که حق حریفان مهربان نشناخت
غزل شمارۀ 317 : گر به کوثر نظر ز نیکو عملی است
غزل شمارۀ 318 : هرگز بوفا چشم خوشت جانب من نیست
غزل شمارۀ 319 : هوا خوش است و مرا بی رخ تو دل خوش نیست
غزل شمارۀ 320 : لعل جانبخشش که آرام دل شیدا ازوست
غزل شمارۀ 321 : سرو بر خاک ره از رشک قد یار نشست
غزل شمارۀ 322 : گر تن شکسته دوا جز هلاک نیست
غزل شمارۀ 323 : ساقیا بی لب لعلت می ناب اینهمه نیست
غزل شمارۀ 324 : نه که در کوی تو جز من دگری گمره نیست
غزل شمارۀ 325 : گردون که کین اهل نظر در نهاد اوست
غزل شمارۀ 326 : گر کشد خصم بزور از کف من دامن دوست
غزل شمارۀ 327 : یافت از یوسف پدر بویی اگر رویش نیافت
غزل شمارۀ 328 : هر صورتی که هست ز حسنت نشانه ایست
غزل شمارۀ 329 : بازم ز هر طرف مه رخساره کسی است
غزل شمارۀ 330 : از بسکه جان به تشنه لبی درد کرده است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شگفتی بگیتی ز رستم بس است
* کزو داستان بر دل هرکس است
شعر کامل
فردوسی
* آن روز که تعلیم تو می‌کرد معلم
* بر لوح تو ننوشت مگر حرف وفا را؟
شعر کامل
هلالی جغتایی
* دو دوست قدر شناسند عهد صحبت را
* که مدتی ببریدند و بازپیوستند
شعر کامل
سعدی