لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 241 : تا گوشه چشمی بمن آن سیم تن انداخت
غزل شمارۀ 242 : قد طوبی و لب کوثر و خود حور بهشت است
غزل شمارۀ 243 : چنین که تشنه بخون لعل یاربی سبب است
غزل شمارۀ 244 : خونم به جور تیغ تو در گردن خودست
غزل شمارۀ 245 : آن بت که قبله دل عشاق روی اوست
غزل شمارۀ 246 : نه از طرب هوس گشت با غم افتادست
غزل شمارۀ 247 : کی آب خضر همدم طبع سلیم ماست
غزل شمارۀ 248 : گر چو گل در کف ما جام می صبحگهی است
غزل شمارۀ 249 : ذره چون خورشید گردد طالع و لامع خوش است
غزل شمارۀ 250 : آن شمع که پروانه صفت بال و پرم سوخت
غزل شمارۀ 251 : هرچند غمی همچو غم بی درمی نیست
غزل شمارۀ 252 : درخت وادی ایمن بنور عشق کسی است
غزل شمارۀ 253 : جان دادن از وفا هنر کوهکن بس است
غزل شمارۀ 254 : چشم تو دگر در پی صید دل و جان است
غزل شمارۀ 255 : پیری خزان تازه بهار جوانی است
غزل شمارۀ 256 : حیاتی با رخ خوی کرده اوست
غزل شمارۀ 257 : تشریف کرامت اگر از لطف الهی است
غزل شمارۀ 258 : مستی که ذوق رندی و بیچارگی نیافت
غزل شمارۀ 259 : ناخورده می ز نرگس او دل خمار یافت
غزل شمارۀ 260 : تا بر گل تو سنبل پر خم دمیده است
غزل شمارۀ 261 : امید خلق باقبال و دولت خویش است
غزل شمارۀ 262 : شیشه دل بهر خوبانم ز دست افتاده است
غزل شمارۀ 263 : تو پیش چشم منی چشم من پر آب از چیست
غزل شمارۀ 264 : چو منع غیر مجالم در آشنایی نیست
غزل شمارۀ 265 : رفتی و نقش روی تو از چشم تر نرفت
غزل شمارۀ 266 : چنین حسن و ملاحت با ملک نیست
غزل شمارۀ 267 : شبی که بی تو برین پیر خسته حال گذشت
غزل شمارۀ 268 : روی تو مصحفی است که در آن خوبی است
غزل شمارۀ 269 : بس شکل خوب چرخ کشید و خراب ساخت
غزل شمارۀ 270 : بود از ازلم درد تو وین درد همان است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز دریا بدریا سپاه ویست
* جهان زیر فر کلاه ویست
شعر کامل
فردوسی
* بر سر کوی تو غوغای قیامت می بود
* گر شکست دل عشاق صدایی می داشت
شعر کامل
صائب تبریزی
* هر که به جور رقیب یا به جفای حبیب
* عهد فرامش کند مدعی بی‌وفاست
شعر کامل
سعدی