لینک اشتراک گذاری
کپی شد
بیدل دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 901 : دل فتح و دست فتح و نظرفتح وکارفتح
غزل شمارهٔ 902 : خجلم ز حسرت پیریی ‌که ز چشم تر نکشد قدح
غزل شمارهٔ 903 : شب‌که حسنش برعرق پیچید سامان قدح
غزل شمارهٔ 904 : خلقی از پهلوی قدرت قصر و ایوان کرد طرح
غزل شمارهٔ 905 : مگو طاق و سرایی‌ کرده‌ام طرح
غزل شمارهٔ 906 : موی پیری بست بر طبع حسد تخمیر صلح
غزل شمارهٔ 907 : دم سرد بسته به پیش خود چقدر دماغ فسرده یخ
غزل شمارهٔ 908 : باز از پان‌گشت لعل نو خط دلدار سرخ
غزل شمارهٔ 909 : شد لب شیرین ادایش با من از ابرام تلخ
غزل شمارهٔ 910 : تنگی آورده خانهٔ صیاد
غزل شمارهٔ 911 : ز درد یآس ندانم‌کجاکنم فریاد
غزل شمارهٔ 912 : گر شور مستی‌ام کند اندیشه گردباد
غزل شمارهٔ 913 : یأس‌فرسای تغافل دل ناشاد مباد
غزل شمارهٔ 914 : گر بی‌تو نگه را به تماشا هوس افتاد
غزل شمارهٔ 915 : تا عرق‌،‌گلبرگ حسنت یک دوشبنم آب داد
غزل شمارهٔ 916 : حسنی که یادش آینهٔ حیرت آب داد
غزل شمارهٔ 917 : سیل غمی‌ که داد جهان خراب داد
غزل شمارهٔ 918 : شب‌که باد جلوه‌ات چشم خیالم آب داد
غزل شمارهٔ 919 : شوق تو به مشت پرم آتش زد و سر داد
غزل شمارهٔ 920 : داد عشق از بی‌نیازی درمن طفلانم بیاد
غزل شمارهٔ 921 : شب‌که توفان جوشی چشم ترم آمد به یاد
غزل شمارهٔ 922 : چو ناله گرد نمودم اثر نمی‌تابد
غزل شمارهٔ 923 : گذشت عمر و دل از حرص سر نمی‌تابد
غزل شمارهٔ 924 : چنین‌کزتاب می‌گلبرک حسنت شعله رنگ افتد
غزل شمارهٔ 925 : به روی آن جهان جلوه‌، یک عالم نقاب افتد
غزل شمارهٔ 926 : کسی که چون مژه عبرت دلیل روشنش افتد
غزل شمارهٔ 927 : دب چه چاره‌کند چون فضول افتد
غزل شمارهٔ 928 : ز ننگ منت راحت به مرگم‌ کار می‌افتد
غزل شمارهٔ 929 : دل از نیرنگ آگاهی به چندین پیشه می‌افتد
غزل شمارهٔ 930 : نفس درازی‌ کس تا به چون و چند نیفتد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تا نسوزد برنیاید بوی عود
* پخته داند کاین سخن با خام نیست
شعر کامل
سعدی
* دلی که عاشق و صابر بود مگر سنگست
* ز عشق تا به صبوری هزار فرسنگست
شعر کامل
سعدی
* از صحبت مردم دل ناشاد گریزد
* چون آهوی وحشی که ز صیاد گریزد
شعر کامل
رهی معیری