لینک اشتراک گذاری
کپی شد
بیدل دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1081 : دل‌گداخته بر شش جهت بغل واکرد
غزل شمارهٔ 1082 : امروز بعد عمری دلدار یاد ما کرد
غزل شمارهٔ 1083 : دل به زلف یار هم آرام نتوانست‌کرد
غزل شمارهٔ 1084 : وحشت ما را تعلق رام نتوانست کرد
غزل شمارهٔ 1085 : خودسر به مرک گردن دعوی فرود کرد
غزل شمارهٔ 1086 : اول دل ستمزده قطع امیدکرد
غزل شمارهٔ 1087 : از تغافل زدنی ترک سبب بایدکرد
غزل شمارهٔ 1088 : پیش ارباب حسب ترک نسب باید کرد
غزل شمارهٔ 1089 : دل سحرگاهی به‌گلشن یاد آن رخسار کرد
غزل شمارهٔ 1090 : عشق مطرب‌زاده‌ای بر ساز و تقوا زور کرد
غزل شمارهٔ 1091 : آگاهی از خیال خودم بی‌نیازکرد
غزل شمارهٔ 1092 : گرد مرا تحیّر، صبح جنون سبق ‌کرد
غزل شمارهٔ 1093 : بیستون یادی ز فرهاد ندامت فال ‌کرد
غزل شمارهٔ 1094 : روزی‌که نقش‌گردش چشمت خیال‌کرد
غزل شمارهٔ 1095 : اینقدر اشک به دیدارکه حیران گل کرد
غزل شمارهٔ 1096 : شب‌ که دل از یأس مطلب باده‌ای در جام‌ کرد
غزل شمارهٔ 1097 : عجز طاقت به‌ گرفتاری غم شادم‌ کرد
غزل شمارهٔ 1098 : وداع عمر چمن‌ساز اعتبارم کرد
غزل شمارهٔ 1099 : گر کمال اختیار خواهم کرد
غزل شمارهٔ 1100 : طبع سرکش خاک‌گشت و چشم شرمی وانکرد
غزل شمارهٔ 1101 : اگر نظّاره‌ گل می‌توان کرد
غزل شمارهٔ 1102 : ناتوانی در تلاش حرص بهتانم نکرد
غزل شمارهٔ 1103 : دورگردون تا دماغ جام عیشم تازه‌کرد
غزل شمارهٔ 1104 : حرف پیری داشتم لغزیدنم دیوانه‌کرد
غزل شمارهٔ 1105 : بی فقر آشکار نگردد عیار مرد
غزل شمارهٔ 1106 : عمر ارذل ای خدا مگمار بر نیروی مرد
غزل شمارهٔ 1107 : پیکرم چون تیشه تا از جان‌ کنی یاد آورد
غزل شمارهٔ 1108 : پای طلب دمی‌که سر از دل برآورد
غزل شمارهٔ 1109 : زین شیشهٔ ساعت ‌که مه و سال برآورد
غزل شمارهٔ 1110 : عملی که سر به هوا خم از همه پیکرت به‌در آورد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* رهنوردانی که چون خورشید تنها می روند
* از زمین پست بر اوج ثریا می روند
شعر کامل
صائب تبریزی
* غلام مردم چشمم که با سیاه دلی
* هزار قطره ببارد چو درد دل شمرم
شعر کامل
حافظ
* دامن دوست به دست آر و ز دشمن بگسل
* مرد یزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان
شعر کامل
حافظ