لینک اشتراک گذاری
کپی شد
بیدل دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1471 : بهار رنگ عبرت جز دل روشن نمی‌بیند
غزل شمارهٔ 1472 : آفاق جا ندارد همت کجا نشیند
غزل شمارهٔ 1473 : به روی من ز کجا رنگ اعتبار نشیند
غزل شمارهٔ 1474 : سپند بزم‌ تو گویند هیچ جا ننشیند
غزل شمارهٔ 1475 : اتفاق است آنکه هردشوار را آسان نمود
غزل شمارهٔ 1476 : بر در دل حلقه زد غفلت‌، ‌کنون آهش چه سود
غزل شمارهٔ 1477 : ریشه‌واری عافیت در مزرع امکان نبود
غزل شمارهٔ 1478 : تاآینه‌روبروی ما بود
غزل شمارهٔ 1479 : نیرنگ امل‌ گل بقا بود
غزل شمارهٔ 1480 : یاد شوقی‌ کز جفاهایت دل ما شاد بود
غزل شمارهٔ 1481 : آنجاکه عجزممتحن چون و چند بود
غزل شمارهٔ 1482 : عیش ما کم نیست گر اشکی به چشم تر بود
غزل شمارهٔ 1483 : هرکه را اجزای موهوم نفس دفتر بود
غزل شمارهٔ 1484 : همچو آتش‌ هرکه را دود طلب در سر بود
غزل شمارهٔ 1485 : برگ و ساز عندلیبان زین چمن‌ گفتار بود
غزل شمارهٔ 1486 : دبده را مژگان بهم آوردنی درکار بود
غزل شمارهٔ 1487 : زین باغ بسکه بی‌ثمری آشکاربود
غزل شمارهٔ 1488 : مطلبی‌ گر بود از هستی همین آزار بود
غزل شمارهٔ 1489 : شب که در بزم ادب قانون حیرت‌ساز بود
غزل شمارهٔ 1490 : سجدهٔ خاک درت هرکه تمنایش بود
غزل شمارهٔ 1491 : آدمی‌کاثار تنزیهش رجوع خاک بود
غزل شمارهٔ 1492 : در ادبگاهی ‌که لب نامحرم تحریک بود
غزل شمارهٔ 1493 : امشب غبار نالهٔ دل سرمه رنگ بود
غزل شمارهٔ 1494 : روزی که بی تو دامن ضعفم به چنگ بود
غزل شمارهٔ 1495 : شب‌ که از جوش خیالت بزم‌ گلشن تنگ بود
غزل شمارهٔ 1496 : شب‌که از شوق توپروازم بهار آهنگ بود
غزل شمارهٔ 1497 : ماضی ومستقبل این بزم حیرت حال بود
غزل شمارهٔ 1498 : درشت‌خو سخنش عافیت ثمر نبود
غزل شمارهٔ 1499 : نهال وحشت ما خالی از ثمر نبود
غزل شمارهٔ 1500 : تا نفس ما ومن غبارنبود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
* بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت
شعر کامل
سعدی
* ز چرخ عربده جو بس خدنگ تیر جفا
* بجست و در دل مردان هوشیار آید
شعر کامل
سعدی
* جامه نیلی گشت و از سیلی رخم نیلوفری
* عاقبت این بود رنگم زین خم خاکستری
شعر کامل
وحشی بافقی