لینک اشتراک گذاری
کپی شد
ابن حسام خوسفی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 151 : بیا و معنی اسرار ما مشاهده کن
غزل شمارهٔ 152 : ای خیال عارضت گلشن نگار چشم من
غزل شمارهٔ 153 : آن سرو ناز کو که ببوسیم پای او
غزل شمارهٔ 154 : گران جانی مکن جانا و بشنو
غزل شمارهٔ 155 : دل را حضور نیست دمی بی حضور او
غزل شمارهٔ 156 : دلم صید کردی بدان چشم آهو
غزل شمارهٔ 157 : من مرغ آشیانه قسدم به دام تو
غزل شمارهٔ 158 : چون بلا نیست بی مشیَّت او
غزل شمارهٔ 159 : نگار من که میان بسته ام به خدمت او
غزل شمارهٔ 160 : بلبل از شاخ گل زند هوهو
غزل شمارهٔ 161 : ای به جبین و هر دو رخ زهره یکی و ماه دو
غزل شمارهٔ 162 : مپیچ در سر زلف و بنفشه تاب مده
غزل شمارهٔ 163 : شب است و خال تو اندر خیال چشم سیاه
غزل شمارهٔ 164 : نظری سوی به ما کن صنما گاه به گاه
غزل شمارهٔ 165 : دلم به چشم تو آمد به دودمان سیاه
غزل شمارهٔ 166 : کَالبَدر مَحیَّاک مِن الحُسنِ تلآلآ
غزل شمارهٔ 167 : شبی به پیش تو خواهم نشست روی بروی
غزل شمارهٔ 168 : بت گلعذار اگر ز ره کرمی بما گذری کنی
غزل شمارهٔ 169 : تو را که درد نباشد به درد من نرسی
غزل شمارهٔ 170 : مباد دیده روشن چو در نظر تو نباشی
غزل شمارهٔ 171 : خوشا آن دل که جانانش تو باشی
غزل شمارهٔ 172 : چون ذرّه به خورشید تو داریم هوایی
غزل شمارهٔ 173 : شب وداع و غم هجر و درد تنهایی
غزل شمارهٔ 174 : بر گرد مه ز غالیه پرگار می کشی
غزل شمارهٔ 175 : از نرگس خوش خواب تو در عین سیاهی
غزل شمارهٔ 176 : آن زلف مشَّوش وش اندر خم و تاب اولی
غزل شمارهٔ 177 : ای روی تو آیینه انوار تجلّی
غزل شمارهٔ 178 : کدام زهد و چه تقوی که خالی از خللی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چه با رنج باشی چه با تاج و تخت
* ببایدت بستن به فرجام رخت
شعر کامل
فردوسی
* در پای تو تا زلف چلیپای تو افتاد
* بس دل که از این سلسله در پای تو افتاد
شعر کامل
فروغی بسطامی
* دور کن بوی ریا از خود که تا آزاده‌وار
* مسجد و میخانه را محرم شوی چون بوریا
شعر کامل
سنایی