لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال‌الدین اسماعیل_دیوانقطعه ها
قطعه شمارهٔ 61 - وله ایضا : صدرا ما ثل رضیّ دین که بتحقیق
قطعه شمارهٔ 62 - وله ایضا : نظر می کنم در جهان بخت را
قطعه شمارهٔ 63 - وله ایضا فی استدعا التّبن : اسبم دی گفت می روم من
قطعه شمارهٔ 64 - ایضاً له : ای خداوندی که پیرامون حصن سرّ غیب
قطعه شمارهٔ 65 - فی الشّکایه : مرا که هیچ نصیی ز شادمانی نیست
قطعه شمارهٔ 66 - وله ایضا : خدایگان کریمان مشرق و مغرب
قطعه شمارهٔ 67 - ایضا له : در آرزوی تو از عمر من دو سال گذشت
قطعه شمارهٔ 68 - ایضا له : صدرا چو آرزوی دعا گو به خدمتت
قطعه شمارهٔ 69 - ایضا له : آمد رهی به خدمت و تادیر گه نشست
قطعه شمارهٔ 70 - وله ایضا : شب من روز در کنار گرفت
قطعه شمارهٔ 71 - وله ایضا : به خدمت آمدم دی بامدادان
قطعه شمارهٔ 72 - وله ایضا : ای نشاط دل خرد نامت
قطعه شمارهٔ 73 - وله ایضا : زهی به ذروة کیوان رسیده ایوانت
قطعه شمارهٔ 74 - ایضا له : ای لطف تو در تن هنرجان
قطعه شمارهٔ 75 - وله ایضا : صدرا روا مدار ز انعام خود مرا
قطعه شمارهٔ 76 - دو دست قبول اندر آغوش کرد : هر گه شعری برم بر ممدوح
قطعه شمارهٔ 77 - ایضا له : ای ز ظلم تو همچو لاله ستان
قطعه شمارهٔ 78 - وله ایضا فی صفتها : ای ز احکام همچو رویین دز
قطعه قطعه شمارهٔ 79 - وله ایضا : عالم لطف علاء الدّین معلومت هست
قطعه قطعه شمارهٔ 80 - وله ایضا : عشّاق که قدر دل شناسند
قطعه قطعه شمارهٔ 81 - وله ایضا : هر آن سعادت کاندر ضمیر افلاکست
قطعه قطعه شمارهٔ 82 - ایضا؛ له : زان پس که هزار غصّه خورم
قطعه قطعه شمارهٔ 83 - ایضا له : هر که این هر دو قطعه بر خواند
قطعه قطعه شمارهٔ 84 - وله ایضا : دوش خر بنده کرد پیشم یاد
قطعه قطعه شمارهٔ 85 - وله ایضا : خواجه از بخل در مسلمانی
قطعه قطعه شمارهٔ 86 - این قطعه در پشت تقویم نویسد و با ناصرالّدین منگلی نورّالله قبره فرستد. : جهان پناها،سال نوت همایون باد
قطعه قطعه شمارهٔ 87 - وله ایضا : بزرگوارا ایّام نیک خواه تو باد
قطعه قطعه شمارهٔ 88 - وله ایضا : ای بزرگی که در جهان کرم
قطعه قطعه شمارهٔ 89 - وله ایضا : سرفرازا خدای عزّ وجل
قطعه قطعه شمارهٔ 90 - ایضاً له : تا از این نام ازل برره دل دام نهد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نیاید نکوکار از بدرگان
* محال است دوزندگی از سگان
شعر کامل
سعدی
* شب و روز و گردان سپهر آفرید
* چو بهرام و کیوان و مهر آفرید
شعر کامل
فردوسی
* تهی ز باده حکمت مدان خموشان را
* که همچو کوزه سر بسته پر می نابند
شعر کامل
صائب تبریزی