لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1471 : مخمورم پرخواره اندازه نمی‌دانم
غزل شمارهٔ 1472 : دگربار دگربار ز زنجیر بجستم
غزل شمارهٔ 1473 : بیایید بیایید به گلزار بگردیم
غزل شمارهٔ 1474 : حکیمیم طبیبیم ز بغداد رسیدیم
غزل شمارهٔ 1475 : بجوشید بجوشید که ما اهل شعاریم
غزل شمارهٔ 1476 : طبیبیم حکیمیم طبیبان قدیمیم
غزل شمارهٔ 1477 : از اول امروز چو آشفته و مستیم
غزل شمارهٔ 1478 : المنه لله که ز پیکار رهیدیم
غزل شمارهٔ 1479 : آن خانه که صد بار در او مایده خوردیم
غزل شمارهٔ 1480 : خیزید مخسپید که نزدیک رسیدیم
غزل شمارهٔ 1481 : ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم
غزل شمارهٔ 1482 : چون در عدم آییم و سر از یار برآریم
غزل شمارهٔ 1483 : امروز مها خویش ز بیگانه ندانیم
غزل شمارهٔ 1484 : بشکن قدح باده که امروز چنانیم
غزل شمارهٔ 1485 : صبح است و صبوح است بر این بام برآییم
غزل شمارهٔ 1486 : چون آینه رازنما باشد جانم
غزل شمارهٔ 1487 : امروز چنانم که خر از بار ندانم
غزل شمارهٔ 1488 : ای خواجه بفرما به کی مانم به کی مانم
غزل شمارهٔ 1489 : ساقی ز پی عشق روان است روانم
غزل شمارهٔ 1490 : از شهر تو رفتیم تو را سیر ندیدیم
غزل شمارهٔ 1491 : خلقان همه نیکند جز این تن که گزیدیم
غزل شمارهٔ 1492 : بار دگر از راه سوی چاه رسیدیم
غزل شمارهٔ 1493 : ما عاشق و سرگشته و شیدای دمشقیم
غزل شمارهٔ 1494 : افتادم افتادم در آبی افتادم
غزل شمارهٔ 1495 : اگر تو نیستی در عاشقی خام
غزل شمارهٔ 1496 : چه دیدم خواب شب کامروز مستم
غزل شمارهٔ 1497 : به جان جمله مستان که مستم
غزل شمارهٔ 1498 : بیا کز غیر تو بیزار گشتم
غزل شمارهٔ 1499 : بیا کز عشق تو دیوانه گشتم
غزل شمارهٔ 1500 : چنان مست است از آن دم جان آدم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تو از خون چندین سر نامدار
* ز بهر فزونی درختی مکار
شعر کامل
فردوسی
* زان می که داد حسن و لطافت به ارغوان
* بیرون فکند لطف مزاج از رخش به خوی
شعر کامل
حافظ
* نه چمن شکوفه‌ای رست چو روی دلستانت
* نه صبا صنوبری یافت چو قامت بلندت
شعر کامل
سعدی